Dânen sen-t, diär bi di Wei sen: Hur Gotts Urd sän ud, en ja dit hjert ha; da komt dådelkst di Satan, en nemt dit Urd weg, wat ön jår Hart sen uden wiär.
I sen van di Vader di Düwel, en eter ju Våders Lest wel I dö. Disallew es en Mūrdiger van jest Begen of ön, en hi heed ek ön di Wårheid bestönden, for di Wårheid es ek ön höm. Wan hi Lögen sprakt, da sprakt hi van sin Ein; for hi es en Lögner, en di Vader van di Lögen.
En halt üs iärnsthaft ön, dat wü di Gottloasheid en di Begjärligheiden eter di Wârld forlögne skel, sik ön Tügt hoald, rogtfardig en gottselig lewwe ön dös Wârld.
En ik hjert en gurt Stem, di sprok ön Hemmel: Nü es di Seligheid, en di Kraft, en dit Könningrik, en di Magt üs Gott sin en Kristus uden, wil di Forklager van üs Brödhern djälstört es, diär jam forklåget hēd Nagt en Dai voar Gott.
Diärom frügge I ju, I Hemmel, en danen, welk diärön une! We dânen, welk üp di Örd une, en üp di See, for di Düwel komt tö ju djäl, en hed en gurt Wredheid, for hi wet, dat di litjet Tid hēd.
En di gurt Dråk wåd ütsmetten, nämelk di oald Slang, welk nämt ud di Düwel, en Satanas, diär di hile Warld forfört, en hi wåd smetten üp di Örd, en sin Engeler wåd uk diärhen smetten.
En di Düwel, diär jam forleitet, wad ön di fürig Pul van Swåwel smetten, hur dit Bēst en di falsk Profet wiär; en ja skel pinigt ud Nagt en Dai ön alle Ewigheid.