En hi said tö jam: I sen sokken, diär jam salw rogtfârdige voar di Mensken, mar Gott käänt ju Harten; for wat hoog es voar di Mensken, dit es en Gruul voar Gott.
En ha Gottes Herligheid en Unforgängeligheid forwandelt ön en Biid, alliküs en forgängelk Mensk, en di Vügler, en di Dirten me vjur Fet, en dânen, diär krep.
Mar dit es en Jud, diär innerlik forborgen es; en di Beskjäring ön-t Hart es en egt Beskjäring, welk ön di Geist, mar ek ön di Bokstewer bestånt. Sa jen hēd Low, ek van Mensken, mar van Gott.