Danen dit ipenbåret es, dat ja dit ek jam sallew, mar üs tö Guden dön ha, dat ja dit Evangilje forkindjigt hå, dör di hellig Geist, diär van Hemmel stjürt ud, hurtö uk di Engel Lest hed, om dit tö skauin.
Wü ha en fast, profetisk Urd; en I dö wel, wan I diärüp Agt iw, üs üp en Lägt, wat skintj ön en junk Steid, tö dat di Dågerad önbrakt, en di Miärenstjär âpgeid ön ju Hart.
En ik sag en üder Engel medden dör di Hemmel flöen, hi hed en ewig Evangilje, om dânen tö forkindjigen, diär üp di Örd set en une, en alle Heiden, en Stammen, en Moalen, en Volken.