Da wel di Könning si tö dânen, diär bi di rogt Hunđ stūn: “Kom hjårt, I sen wel segnet van min Vader, ârwe dit Rik, diär ju van jest Begen van di Wârld tötågt es.
Wēk Gott tö en Gnadenstöl voarstelt hed, dör di Glow ön sin Blöd, omdat hi de Rogtfârdigheid, diär voar hom gelt, töbed ön di Foriwing van Send, diär önder Gottes tövoaren blewwen wiär.
Omdat et forkindjigt wåd, üs di Tid tö folling kam, en omdat alle Dinge töhop onder jen Opperhaud såmelt wåd, bid wat ön Hemmel en üp di Örd es dör höm sallew.
En Arkjen âptöklårin, hurön di Geminskep me di Hjemmelkheid bestånt, wat van di Warlds Begen ön Gott forborgen wessen hēd, diär alle Dinge skåpen hēd dör Jesus Kristus.
En kündig gurt es di gottselig Hjemmelkheid: Gott es ipenbåret ön-t Flēsk, rogtfardigt ön di Geist, es sen uden van di Engeler, es prötjet uden bi di Heiden, es liwt uden ön di Wârld âpnommen ön di Herlikheid.
Eterdat nü di Biärner Flesk en Blöd hå, es hi dit alliksa dilhaftig uden, omdat hi dör di Doad höm di Magt nom, diär di Doads Gewalt hed, dit es di Düwel.
Üs Gott Våder dit beslöten hed, dör di Helligmåking van di Geist, tö Fölligsomheid, en tö Bespränking me dit Blöd van Jesus Kristus, Gott iw ju vul Gnåd en Frēd.
Hokken Send däd, di es van di Düwel, for di Düwel sendigt van jest Begen of ön. Diärtö es Gottes Seen üs ön Sjün kjemmen, dat hi di Düwel sin Werken fornigtet.