Mar wan wü ön-t Lägt wandele, alliküs hi ön-t Lägt es, da hå wü Geminskep me arküder; en dit Blöd van Jesus Kristus, sin Seen, måket üs rin van al Send.
En ja song en ni Salm, en sprok: Dü best wördig dit Bok tö nemmen, en sin Segeler tö forbreken, for dü best slagtet uden, en hēst üs tö Gott kopet me din Blöd, üt alle Stammen, en Moalen, en Volken, en Heiden.
En van Jesus Kristus, di tru Tjüg en Jestgeboren van di Doaden, en Opperst aur di Könninger üp di Örd, diär üs lew hēd, en tauet hed van di Send me sin Blöd.
En ik sprok tö jam: Herr! dü wētst et. En hi said tö mi: Dössen sent, diär kjemmen sen üt gurt Bedrük, en ha jår Kloader tauet, en ha jår Kloader lägt måket on dit Blöd van dit Lum.
Sa hå nü Agt üp ju sallew, en üp di hil Hjät (Geminte), aur welk di hellig Geist ju sät hēd tö Üpsigthoalders, om dit Geminte Gottes tö weidin, welk hi dör sin ein Blöd wonnen hēd.
For uk Kristus hed jenmal foar üs Send ledden, di Rogtfardig foar di Ünrogtfardigen, omdat hi üs henfört tö Gott; en hēd di Doad ledden eter dit Flēsk, mar es lewendig måket eter di Geist.
En ik sag, en lukke ön di medden van di Tron en di vjur Dirten, en ön di medden van di Olderlid stond en Lum, alliküs-t slagtet wiär, en hed sowen Hurner, en sowen Ogen, welk Gottes sowen Geister sen en ütstjürt ön alle Lönden.
Wēk Gott tö en Gnadenstöl voarstelt hed, dör di Glow ön sin Blöd, omdat hi de Rogtfârdigheid, diär voar hom gelt, töbed ön di Foriwing van Send, diär önder Gottes tövoaren blewwen wiär.
Üs Gott Våder dit beslöten hed, dör di Helligmåking van di Geist, tö Fölligsomheid, en tö Bespränking me dit Blöd van Jesus Kristus, Gott iw ju vul Gnåd en Frēd.