Of er nü hokken van di Twiggen öntau breken sen, en dü, diär dü en wild Ölibōm wiärst, best diärüp påtet en dilhaftig uden di Röt en di Saft ön di Ölibom.
Mar wan Üdern di Magt aur ju hå, hurom da ek vulmoar wü? Dag hå wü sa en Magt ek brükt, mar wü kjen Alles fordrai, omdat wü dit Evangilje van Kristus nin Hender ön Wei li.
For ik skrew ju ön gurt Trungheid en Benautheid ön min Hart, me vul Toaren, ek omdat I bedrüwwet ud skuld, mar omdat I di Lewde kän skuld, welk ik senderlik tö ju ha.
Di Olderlid, diär mung ju sen, formåne ik, üs en Me-Olderman, en Tjüg van di Liden, diär ön Kristus sen, en dilhaftig ön di Herrelkheid, welk ipenbaret ud skel.