Mar diäraur kam er Juden van Antiochien en Ikonien, en besnakket (aurredet) dit Volk, en stinigt Paulus, en slippet höm üt di Stad; en ja ment, hi wiär stürwen.
I fordrai dit, wan er ju hokken tö Knegter måket, wan er ju hokken ofskennet, wan er ju hokken wat wegnemt, wan er hokken sik aur ju hewt, wan er ju hokken ön-t Gesigt slaid.
Ik kjen lig, en ik kjen hōg wis. Ik kjen mi ön alle Dingen skekke en eter ark Wis, bid sat tö wisen, en Hunger tö liden, bid aurflödig tö haen, en Wånt lid.
Min Forfölliging, min Liden, welk ik ön Antiochien, ön Iconien, en ön Lystra erfåren hå, watfoar en Forfölliging ik leden ha, en üt dit al hēd di Herr mi erlöset.