Mar di Herr said: Wat heed dit dag vuul tö sien, wan en Hüshoalđer tru en klook es, diär di Herr säät aur al sin Tiinsten, dat hi jam tö rogter Tid dääd, wat jam tö komt.
Hat es ju sa iwen, di Hjemmelkheid van Gotts Könningrik tö weten; mar tö di Üdern, spreek ik ön Gliknissen, dat ja dit ek se, al wan ja dit uk se; en ek forstuun, al wan ja dit uk hiir.
Lew Brödhem! Ik wel ek, dat ju di Hjemmelkheid ünbekänt bliw skel, omdat I ek einklok sen. Blindheid es er aur en Dil van Israel kjemmen, sa lung üs di Voltal van di Heiden ingingen es.
Höm nü, diär ju stärk kjen, na min Evangilje en Prötji van Jesus Kristus eter di Ipenbåring van di Hjemmelkheid, wat van di ewig Tid forswügget wessen hēd.
Sen ja Kristus sin Diners? (Ik sprek tåbig) Ik sen wel moar. Ik ha moar årbed, ik hå moar Slikker fingen, ik hå åfter gefangen wessen, åft ön Doadsgefår wessen.
En wan ik mi rüme wild, wiär ik da ek tåbig, for ik wild di Wårheid si. Ik let diärvan of, omdat ek hokken mi hoger agt, üs hi ön mi sjogt, of van mi hjert.
Omdat jar Harten formånet, en me arküder ön di Lewde forbünden ud, tö al Rikdom van Forstand, om Gottes Hjemmelkheid, en di Våders en Kristus tö känen.
En bödige tö gelik uk foar üs, omdat Gott üs di Dür van dit Urd ipenmåket, om di Hjemmelkheid van Kristus üttöspreken; aur di Skildj ik uk jå bünden sen.
En kündig gurt es di gottselig Hjemmelkheid: Gott es ipenbåret ön-t Flēsk, rogtfardigt ön di Geist, es sen uden van di Engeler, es prötjet uden bi di Heiden, es liwt uden ön di Wârld âpnommen ön di Herlikheid.