Van di Tid of ön begent Jesus sin Lirlings tö wisin, dat hi jen Jerusalem gung måst, en van di Olderlid en Opperpröster en Skreftliirten vūl līd, en doad måket ūd skuld, en üp di trǟd Dai weder âpstun.
Mar hi lirt sin Lirlings, en said tö jam: Di Menskenseen skel aurlöwert ud ön di Menskenhunden, en ja wel höm om-t Lewent bring; en wans höm om-t Lewent brågt hå, da wel hi üp di träd Dai âpstūn.
En said: For di Menskenseen mut jit vuul liid, en forskopt ud van di Olderlid, en Opperpröster, en Skreftliirten, en doad maaket ud, en üp di trǟd Dai âpstuun.
Diärna boad Joseph van Arimathia, (welk en Lirling bi Jesus wiär, dag hjemmelk üt Fürgt voar di Juden) Pilatus, dat hi måt Jesus sin Likhäm ofnem. En Pilatus jåw Forlof diärtö. Diär kâm hi, en noom Jesus sin Likhäm diäl.
Voar hokken (welk) hi höm (sik) na sin Liden lewendig wiset (fortonet) hed dör manning Kǟnteken; en let sik se mung jam vjärdig Dagen, en sprok me jam van Gottes Könningrik.
For Gott hed en Dai fastsät, üp welk hi di Wârld na di Rogten rigt wel, dör jen Man, welk hi diärtö forordnet hēd, en Arkjen di Glōw voarhalt, eter dat hi höm van Doaden apwäkt hēd.
Diärom sen wü me höm begrewen uden dör di Döp ön di Doad, omdat alliküs dör sin Våders Herligheid apwäkt uden es van Doaden, sa skel wü uk ön en ni Lewent wandele.
En ja hå eterforsket, tö welk en watfoar en Tid düdet di Geist van Kristus, diär ön jam wiär, en tovoaren betjügt hēd di Liden, diär ön Kristus sen, en di Herlikheid, welk diärüp fölligt.