12 Diärom hokken tinkt, dat er fast stånt, di mai wel töse, dat er ek falt.
Nü iiw Agt diärüp, hü I töhiir. For di diär heed, höm ud iwen; man di diär nöndt heed, höm ud uk dit nommen, wat hi meent, dat er heed.
Dit es wel said. Ja sen ofbreken uden, om jår Ünglōws wel. Mar dü stånst dör di Glow; wis ek stolt, mar fürgt di.
Mar wan er hokken tinkt, hi wet wat, di wet jit ek, hurdelling dit Weten beskaffen wis mut.
Se tö, dat Nemmen ju forfört dör di Wârldswisheid en loasket Bedraien eter di Lir van Mensken, en eter di Wârlds Fastsäting, en ek na Kristus.
Mar I, min Lewsten! wil I dit nü tövoaren wēt, da nem ju ön Agt, dat I ek dör Forirring ön di rokloas Lid, me samt jam forfört ud, en ju ein Fastigheid forles.