En dit såg üt üs en gläsen See me Jöld formängt; en dânen, diär di Wenbogt fingen hed aur dit Bēst en sin Bild, en sin Markteken, en sin Noms Getal, welk ön di gläsen See stönd, en hed Gottes Harpen.
Hokken Oaren hēd, di hir, wat di Geist tö di Geminten said: Hokken aurwent, höm wel ik tö iten iw van dit forborgen Manna, en ik wel höm en wit Stin iw, en üp di wit Stin en ni Nōm skriw, welk Nemmen känt, üs di diär en faid.
Hokken aurwent, di wel ik tö en Piller ön min Gottes Tempel måke, en hi skel ek moar diärüt gung. En ik wel min Gottes Nom üp höm skriw, en di Nom van dit ni Jerusalem, min Gottes Stad, diär van Hemmel diälkomt, van min Gott, en van min ein ni Nom.
Hokken aurwent, di skel mi wit Kloader bekloadet ud, en ik wel sin Nom ek ütdö ön dit Lewents Bok, en ik wel sin Nom bekän voar min Våder en voar sin Engeler.