20 Wan er hokken said: Ik hå Gott lew, en håtet sin Brödher, di es en Lögner. For hokken sin Brödher ek lew hēd, diär hi sjogt, hur kjen hi Gott lew ha, diär hi ek sjogt?
Diärbi wel Arkjen kään, dat I min Lirlings sen, wan I Leewde tö arküder hå.
Welk I ek sen ha, en höm dag lew ha, en nü ön höm liw, alhurwel I höm ek se, diäraur skel I ju frügge me en herrelk Frügged, welk ek üttöspreken es.
Wan wü si, dat wü Geminskep me höm ha, en wandele ön Junkens, da lög wü, en dö ek eter di Warheid.
Wan wü si, dat wü nin Send ha, da bedrai wü üs sallew, en di Wårheid es ek ön üs.
Mar hokken sin Brödher håtet, di es ön Junkens, en wandelt ön Junkens, en wēt ek, hur hi hengeid; for dit Junkens hēd sin Ogen forblǟndt.
Hokken said, ik kan höm, en halt sin Geboten ek, di es en Lögner, en ön höm es di Wårheid ek.
Hokken said, hi es ön-t Lägt, en håtet sin Brödher, di es jit ön Junkens.
Mar wan er hokken dit Warlds Gud hēd, en sjogt sin Brödher Brak liden, en slüt sin Hart tö voar höm, hur blewt Gottes Lewde ön höm?
Nemmen hed Gott bi sin Tid jens sen. Wan wü arküder lew hå, da blewt Gott ön üs, en sin Lewde es volâp ön üs.