En ik sen ek moar ön di Warld, mar ja sen ön di Wârld, en ik kom tö di. Hellig Vader, bewåre jam ön din Noom, welk dü mi iwen heest, dat ja jens /sen/, alliküs wü.
Ja hå-t üt en gud Wel dön, uk sen ja jar Skildners. For wan di Heiden jar geistelk Gud dilhaftig uden sen, da sen ja uk skildig, jam me dit weltlik Gud tö tinin.
Allik üs-t da van mi rogt es, dat ik van ju altermal likvul hoald, diärom dat ik ju ön min Hart hå, on dös min Kettings, hurön ik dit Evangilje forswåre en bekraftige, en I altermal me mi di Gnåd dilaftig sen.
Wan er nü bi ju en Formåning ön Kristus es, wan er en Trost üt Lewde, wan di Geminskep me di hellig Geist, wan er en hartelk Lewde en Barmhartigheid bi ju sen:
Mar danen, diär glowige Herren ha, skel disalwigen ek foragte, aurdat ja Brödhern sen; mar ja skel vulmoar wellig tine; wil ja glowig en lew sen, en ön di Weldåden dilhaftig sen. Sok lir en formåne diärtö.
Di Olderlid, diär mung ju sen, formåne ik, üs en Me-Olderman, en Tjüg van di Liden, diär ön Kristus sen, en dilhaftig ön di Herrelkheid, welk ipenbaret ud skel.
Mar wan wü ön-t Lägt wandele, alliküs hi ön-t Lägt es, da hå wü Geminskep me arküder; en dit Blöd van Jesus Kristus, sin Seen, måket üs rin van al Send.