धार्मिकताय् छन्त थापं याइ। क्वत्यलिपिंपाखें छ तापाक्क हे च्वनी, छ सुं खनाः नं ग्यायेमाली मखु। भयपाखें छ तापाक्क हे च्वनी, आतंक छंगु लिक्क वइ मखु।
छुं जुयाः व देशय् झिब्वय् छब्व ल्यं दसां जिं इपिं फुक्कसित नाश याये। तर गथे तारपीनया सिमा व स्वसिमा पालिबलय् थुथा ल्यंदयाच्वनी। अथे हे व देशय् पवित्र पुसा धाःसा थुथा थें जुइ, व हाकनं बुया वइ।”
“अले पवित्र पर्वत सियोनय् च्वनीम्ह परमप्रभु छिमि परमेश्वर जि हे खः धकाः छिमिसं सीका काइ। अले यरूशलेम पवित्र जुइ, विदेशीतय्सं हानं गुबलें थन हमला याःवइ मखु।
दक्व मनूत थःगु दाखमाया क्वय् व थःगु यःमरिमाया क्वय् च्वनेगु याइ। सुनानं इमित ख्याइ मखु, छाय्धाःसा दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं हे न्ववानादीगु दु।
पवित्र मजूगु छुं हे अन दुकाइ मखु। घच्चायापुसे च्वंगु ज्याखँ यानाजुइपिं, अथवा मखुगु खँ ल्हानाजुइपिं सुं हे अन दुकाइ मखु। भ्याःचायागु जीवनयागु सफुलिइ च्वयातःपिं मनूतय्त जक अन दुकाइ।