9 उबले लुखाखलु हाचां गया जुइपिन्त अले थः द्यःतय्गु देगलय् ल्वापुख्यापु व ध्वंलाइगु ज्या याइपिं सकसित जिं सजाँय बी।
अय्नं जि स्वयाः न्हापायापिं राज्यपालतय्सं मनूतय्त क्वत्यलातःगु खः। अले इमिके मरि, दाखमद्य, अले थुपिंनापं पिइगू शेकेल वहः काइगु। इमि च्यःतय्सं नं मनूतय्त अत्याचार याःगु खः। अय्नं जिं थथे मयाना, छाय्धाःसा जि परमेश्वर खनाः ग्याः।
शासन याइम्हय्सिनं मखुगु खँ न्यनाजुल धाःसा वया भारदारत फुक्कं मखुगु खँ ल्हाइपिं जुइ।
गथे पंजः शिकारीं झंगःतय्सं जाइ, अथे हे इमिगु छेँनं छलं जाःगु दु। उकिं इपिं तःमि व बल्लाःपिं जूगु दु।
परमप्रभुं धयादी, “खःगु गय् यानाः यायेगु धकाः इमिसं मस्यू, इमिसं लुतय् याःगु व खुयाहःगु सामान थःपिनिगु किल्लाय् दुने मुंकी।”
थनयापिं तःमिपिं मनूत ल्वापुख्यापुं जाःगु दु। थनच्वंपिं सकसिनं मखुगु खँ ल्हानाच्वंगु दु। इमिगु म्हुतुं छलया खँ ल्हानाच्वनी।
जिं न्यना, “व छु खः?” वं लिसः बिल, “व छगू पिचा खः, थ्व देश फुक्कभनंया मनूतय्गु पापं जाः।”
व दासीया मालिकतय्सं थथे थःपिनिगु धिबा कमय् यायेगु लँ मदय्का ब्यूगुलिं पावल व सिलासयात ज्वनाः लुत्तु लुयाः हाकिमतय्थाय् यंकल।
व मिसाया भाःत सुथ न्हापां दन, अले थःगु यात्राय् वनेत छेँया लुखा चायेकूबलय् अन वं थः मथ्याःम्ह कलाःयात छेँ न्ह्यःने थःगु ल्हाः लुखा खलय् चकंका ग्वारा तुलाच्वंगु खन।
अथे जुयाः उखुन्हुनिसें थौं तक नं अश्दोदय् दागोनया पुजाहारीत व दागोनया देगलय् वनीपिं सकलें दागोनया लुखाखलुइ पलाः तइ मखु।