2 “जिं पृथ्वीइ दुगु दक्व सुचुक न्हंकाछ्वये,” परमप्रभुं धयादी।
अले परमप्रभुं धयादिल, “जिं सृष्टि यानापिं फुक्क मनूतय्त पृथ्वीं न्हंकाछ्वयाबी। अज्ज ला फुक्क पशु, बँय् घिसय् जुयाजुइपिं जन्तुत व आकाशय् च्वंपिं पंक्षीतय्त तकं न्हंकाछ्वयाबी। छाय्धाःसा थुमित सृष्टि यानाः जि पस्ताय् चाये धुन।”
अरामी सेनां कम मनूत ज्वनावःगु जूसां परमप्रभुं यहूदाया छगू तःधंगु सेनायात इमिगु ल्हातय् लःल्हानादिल। छाय्धाःसा यहूदायापिं मनूतय्सं परमप्रभु थः पुर्खातय् परमेश्वरयात त्वःतूगु खः। थुकथं योआशयात इमिसं सजाँय बिल।
यर्मियाया म्हुतुं पिहां वःगु परमप्रभुया वचन पूवनेत न्हयेदँ (७०) पुला मवंतले, झिजांमिजां दनाच्वंतले देशं थःगु विश्राम दँत हनाच्वन।
अले जिं न्यना, “हे परमप्रभु गुबलय् तक थथे जुयाच्वनी?” वय्कलं लिसः बियादिल, “शहरत नाश जुया व खालि मजुतले, बुँत फुक्क नाश जुयाः छेँत फुक्क दुना वनाः झिजांमिजां मदंतले,
परमप्रभुं धयादी, ‘जिं थःम्हं हे आज्ञा बी, अले इमित थ्व शहरय् लित हये। इमिसं लडाइँ यानाः थ्व शहरयात त्याकाकाइ, अले थुकियात मिं नकाबी। अले जिं यहूदाया शहरयात मनू मदुगु सुनसान थाय् यानाबी।’”
यहूदायाम्ह जुजु यहोयाकीमयात थथे नं धा, ‘परमप्रभुं थथे धयादी – छं व भ्वंया थू छ्वय्काः थथे धाल, “छाय् छं व भ्वंया थूलय् बेबिलोनयाम्ह जुजु धात्थें वइ, अले थ्व देशयात नाश यानाः थनयापिं मनूत व पशुतय्त स्याइ धकाः च्वयागु?”
उकिं परमप्रभु परमेश्वरं धयादी, “थ्व थासय् जिं जिगु तं प्वंकाबी। मनू व पशु, ख्यलय् च्वंगु सिमा व बुँया बाली प्वंकाबी। जिगु तं मि थें च्यानाच्वनी, सुनानं उकियात क्वलाके फइ मखु।”
परमप्रभुं छु योजना यानादीगु खः। यक्व दँ न्हापा वय्कलं छु घोषणा यानादीगु खः, व हे वचन वय्कलं पूवंकादिल। छुं हे दयामाया मदय्क वय्कलं छन्त नाश यानादिल। वय्कलं शत्रुयात छंगुपाखें लय्ताय्कादिल, अले छंगु शत्रुतय्गु शक्ति अप्वय्कादीगु दु।
तर इमिगु ज्यायागु कारणं व अनयापिं मनूतय्गु कारणं पृथ्वी सुनसान हे जुयावनी।