16 झतांगा व तः तःजाःगु गढीत दुगु शहरयागु विरोधय् तुरही पुपुं लडाइँया वनेगु दिं।
व दिंखुन्हु छगू तःधंगु तुरही पुइ। अश्शूरय् नाश जूपिं व मिश्र देशय् ज्वनायंकूपिं वयाः यरूशलेमया पवित्र पर्वतय् परमप्रभुया आराधना याइ।
जुजुया दरबार त्वःताछ्वइ, यक्व मनूत दुगु लिमलाःगु शहर सुनसान जुइ। किल्लात व धरहरात सदांया लागिं उजाड जुइगु बुँ जुइ। गुँ गधातय्गु निंतिं लसता व सा द्वहं व फैच्वलय्तय्गु निंतिं घाँय्ख्यः जुइ।
कांपिं मनूत थें झीसं अंगलय् पचिपचि याना जुइ। मिखा मदुपिं थें झीसं थःगु लँपु माला जुइ। झीपिं न्हिनय् नं सन्ध्याकाः इलय् थें लुफिं हाइ। तसकं बल्लाःपिंनिगु दथुइ झीपिं सीपिं थें जुइ।
“हे बेन्यामीन कुलयापिं मनूत, बचय् जुइत बिस्युं हुँ! यरूशलेम शहरं बिस्युं हुँ! तको शहरय् तुरही पु! बेथहक्केरेमय् झण्डा धस्वाकि! छाय्धाःसा उत्तरपाखें विपत्ति व छगू तःधंगु नाश वयाच्वंगु दु।
शत्रुतय् सलतय्गु स्वाँ स्वाँ याःगु सः दानपाखें ताये दयाच्वंगु दु। इमि बल्लाःपिं सलत हाःगु सः न्यनाः देशयापिं सकलें मनूत थरथर खात। इपिं देशयात अले अन दुगु फुक्क खँयात नाश यायेत वःगु दु। शहर व अन च्वंपिन्त।
अय् देशय् च्वंम्ह मनू, छंगु नाश वये धुंकल। ई थ्यंकः वल, व दिं वये धुंकल, पर्वत पर्वतय् हलचल जूगु दु, लसता मखु।
“गिबाय् तुरही व रामाय् नेकू पु। बेथ-आवनय् लडाइँया सः पिका। अय् बेन्यामीन, न्ह्यलुवाः जु।
“तुरही पु! छम्ह इमा परमप्रभुया देगलय् च्वय् ब्वयाच्वंगु दु, छाय्धाःसा मनूतय्सं जिगु बाचा त्वथूगु दु, अले जिगु व्यवस्थाया विरोधय् विद्रोही जूगु दु।
सियोनय् तुरही पु! जिगु पवित्र पर्वतय् ख्याच्वःया सः न्यंकि! देशय् च्वंपिं सकल मनूत थरथर खायेमा, छाय्धाःसा परमप्रभुया दिं वयाच्वंगु दु, व लिक्क वयाच्वंगु दु।
गुगुं शहरय् लडाइँया तुरही पुइबलय् मनूत मग्याइ ला? परमप्रभुं मछ्वतले छु गुगुं शहरय् विपत्ति वइ ला?
वय्कः जुइगु दिनाः पृथ्वीयात संकादिल। वय्कलं स्वयादिल, अले जात जातित थुरथुर खात। न्हापांनिसें दुगु पहाड पर्वतत कुचा कुचा जुल, उपिं पुलांगु डाँडात क्वदल। वय्कः सदां झाया हे च्वनादी।
छिमिगु फुक्क शहरयात इमिसं घेरय् याइ। अले छिमिसं भलसा तःगु देश न्यंकया ततःजाःगु पखाः इमिसं थुनाबी। परमप्रभु छिमि परमेश्वरं बियादीत्यंगु देशन्यंक शहर शहरय् छिमित घेरय् याइ।
पुजाहारीतय्सं फैया नेकूया तुरही पुल। उकिया सः न्यनेवं मनूत तस्सलं हाल। अबलय् हे शहरया पःखाः क्वय् थ्यंक हे दुन। उकिं फुक्क मनूत तप्यंक न्हज्यात अले शहरय् दुहां वनाः उकियात त्याका काल।