12 हे आशा यानाच्वंपिं कैदीत, थःगु किल्लापाखे लिहां हुँ। आः जिं छिमित धाये, “छिमित जूगु सास्तीया पलेसा जिं छिमित उकिया निदुगं सुवाः बी।”
थुकथं अय्यूबं थः पासापिनिगु निंतिं प्रार्थना याये धुंकाः परमप्रभुं अय्यूबयागु दुःख चीकादिल। अय्यूबयाके न्हापा गुलि धन-सम्पत्ति दुगु खः उकिया निदुगं परमप्रभुं वयात बियादिल।
परमेश्वरं जुजुतय्त कैदीतय्त थें गालय् तयादी। इमिगु सजाँयया ई मवतले वय्कलं इमित झ्यालखानाय् यक्व दिं तक कुना तयादी।
पातालं छिगु प्रशंसा याये फइ मखु। सीम्हं छिगु प्रशंसा याये फइ मखु। सीगालय् वने धुंकूपिन्सं छिगु विश्वास याये बहःगु खँय् आशा याइ मखु।
यरूशलेमया मनूतय्त साहस ब्यु। इमित धा, इमिसं ताःइलंनिसें सास्ती नयावयाच्वंगु दु। आः इमिगु पाप क्षमा जूगु दु, इमिगु पापया लागिं जिं इमित पूरा सजाँय बियागु दु।
ज्वनाः कुनातःपिन्त ‘पिहां वा’ धायेत, अले खिउँगु थासय् दुपिन्त ‘स्वतन्त्र जु’ धायेत, जि छन्त स्वया अले ल्यया। “इमिसं लँय् जवंखवं नयेदइ अले नांगांगु डाँडाय् इमिगु निंतिं वाउँगु घाँय् दुगु ख्यः दइ।
छंके दुगु धू थाथा या! हे यरूशलेम, दं अले सिंहासनय् फेतु, हे ज्वनायंकूपिं यरूशलेमयापिं मनूत, छंगु गःपतय् चिनातःगु त्वःतकाब्यु।
छिमिगु लज्याया पलेसा छिमित निदुगं सुवाः दइ, अले हेलाया पलेसा छिपिं थःगु अधिकारय् लय्तायाच्वनी। अथे जुयाः छिमित थःगु हे देशय् निदुगं हक दइ, अले छिमिगु निंतिं सदां सदांया लसता दइ।
हे इस्राएलया आशा, दुःखया इलय् वयात उद्धार यानादीम्ह, थ्व देशय् छि छाय् परदेशी थें जुयादियागु? छाय् छि छचा जक च्वनेत थःगु पाल ग्वइम्ह लँजुवाः थें जुयादियागु?
हे परमप्रभु, जिगु बल व जिगु किल्ला, दुःखया दिनय् जिगु शरण कायेगु थाय्, पृथ्वीयागु ताताःपाःगु थासं जाति जातितय्सं छिथाय् वयाः धाइ, “जिमि तापाःबाज्यापिन्के ला फताहा द्यःत, ज्यालगे मजूगु मूर्तित बाहेक मेगु छुं नं मदु।
हे परमप्रभु, छि इस्राएलया आशा खः। छितः त्वःतिपिं सकलें मछालेमाली। छिपाखें फस्वयावनीपिं धुलय् च्वयातःगु नां थें मदयावनी, छाय्धाःसा इमिसं छि परमप्रभु म्वाःगु लःया मुहानयात त्वःतूगु दु।
थुकथं छंगु लिपाया आशा दु,” परमप्रभुं धयादी। “छं काय्म्ह्याय्पिं इमिगु थःगु हे देशय् लिहां वइ।
एफ्राइमया पहाडी देशय् पिवाः च्वनीपिं थथे धाधां हाःगु दिं वइ, ‘वा, झीपिं सियोनय् परमप्रभु झी परमेश्वरयाथाय् वनेनु।’”
परमप्रभु झी परमेश्वरं वय्कःया देगःया निंतिं गय् यानाः बदला कयादिल धकाः सियोनय् घोषणा याइपिं बेबिलोन देशं बिस्युं वःपिं व शरण काःवपिनिगु खँ न्यँ!
“‘परमप्रभुं झीत दोष मदुपिं ठहरय् यानादीगु दु। वा, झीसं परमप्रभु झी परमेश्वरं छु यानादीगु खः व सियोनय् कं वनेनु।’
अले वय्कलं जितः धयादिल, “अय् सीमानिम्ह मनू, थुपिं क्वँय्त इस्राएलया फुक्क घराना खः। इमिसं धाइगु, ‘झीगु क्वँय्त गनावने धुंकल, अले झीगु आशा मदये धुंकल, झीपिं नाश जूगु दु।’
अन जिं वयात वयागु दाखया क्यब लितबी, अले आकोरया ब्यासियात आशाया लुखा यानाबी। अन वं थःगु ल्याय्म्हबलय्यागु दिं थें व मिश्र देशं वःगु दिं थें म्ये हाली।
परमप्रभु सियोनं तस्सलं हालादी। वय्कःया सः यरूशलेमं वःगु नँ न्याःगु सः थें च्वं। आकाश व पृथ्वी थुरथुर खाइ। परमप्रभु धासाः थः प्रजाया निंतिं शरण कायेगु थाय् व इस्राएलया मनूतय्गु निंतिं किल्ला जुयादी।
छ धाःसा, हे बथांया धरहरा, म्ह्याय् सियोनया किल्ला, छन्त न्हापायागु राज्य हाकनं लितबीगु जुइ, म्ह्याय् यरूशलेमयाथाय् हाकनं न्हापायागु राज्य वइ।”
परमप्रभु भिंम्ह खः, दुःखया इलय् वय्कः शरण कायेगु थाय् खः। वय्कःयाके भलसा तइपिन्त वय्कलं सुसाकुसा यानादी।
थथे गुब्सं हिली मखुगु थ्व निता खं वय्कःपाखें बचय् जुया च्वनापिं झीत नं झीसं आशा यानाच्वनागु खँय् बल्लाना च्वनेत साहस बी।
थ्व हे आशाय् झीपिं म्वानाच्वनागु दु। थ्व धात्थें व पक्का खः। अले थ्व देगलय् च्वंगु पर्दाया दुने थ्यंकः थ्यं।