14 दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी, “गथे छिमि पुर्खातय्सं जितः तंचाय्कूबलय् जिं इमिथाय् विपत्ति हयेगु क्वःछिना अले भतिचा नं माया मक्यना।”
तर इमिसं परमेश्वरया दूततय्त हिस्यात, वय्कःया वचनयात च्यूताः मतः। वय्कःया अगमवक्तातय्त हिस्यायेगु त्वःमतू। लिपतय्, परमप्रभु थः मनूत खनाः तसकं तंचायादिल। उकिं बचय् जुइगु छुं हे लँ मन्त।
परमप्रभुया ग्वसाः धाःसा सदां दयाच्वनी। वय्कःया बिचाः गुबलें नं हिली मखु।
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयाः पाफयाः धयादीगु दु, “धात्थें, छु जिं योजना दय्कागु दु व जिं पक्का हे पूवंके। जिं छु याये धकाः बिचाः यानागु दु व याना हे त्वःते।
व मनू परमप्रभुं दया मयासें नाश यानादीगु शहरत थें जुइमा। वं सुथय् नुगः चेचेतुंक ख्वःगु सः व न्हिनय् लडाइँया हाःसः न्यने मालेमा।
छाय्धाःसा जिं छिमिगु निंतिं गुगु योजना दय्कागु दु, व जिं स्यू,” परमप्रभुं धयादी। “व छिमिगु भिंया लागि खः, छिमित स्यंकेत मखु, छिमित बांलाःगु भविष्य व आशा बीत।
गथे जिं इमित कुतः यानाः लिनाकया, क्वथलाबिया, वांछ्वयाबिया, नाश याना व ध्वस्त याना, अथे हे कुतः यानाः पी, सुसाःकुसाः याये अले ब्वलंके।” परमप्रभुं धयादी।
“परमप्रभुं थथे धयादी – गथे जिं थुपिं मनूतय्के थज्याःगु तःधंगु विपत्ति हया, अथे हे जिं बचं बियागु फुक्क भिंगु खँ थुमित बी।
अथे जुयाः पृथ्वी ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वइ। आकाश खिउँसे च्वनी। जिं धायेधुन अले जिं थःगु मन हीके मखु। जिं क्वःछीधुन, जिं थःगु बिचाः हिले मखु।”
“‘जि परमप्रभुं हे थ्व खँ धयागु खः। जिं ज्या यायेगु ई वःगु दु। जि लिचिले मखु। जिं छन्त त्वःते। जिं छन्त दया याये मखु, जिं थःम्हं धया थें या हे याये। छंगु चाला व छंगु ज्या स्वयाः जिं छंगु न्याय याये, परमप्रभु परमेश्वरं धयादी।’”
“छिमि पुर्खातलिसे परमप्रभु तसकं तम्वयादीगु खः।
अय्नं जिं थः दास अगमवक्तातय्पाखें छिमि पुर्खातय्त बियागु वचन व ख्याच्वः इमिके पूरा जुल। “अले इमिसं पस्ताय् चायाः धाल, ‘दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं झीगु पहःचहः व ज्याकथं झीलिसें छु यायेगु क्वःछिनादीगु खः व वय्कलं झीपिंलिसे यानादिल।’”