12 “पुसा बांलाक बुया वइ, दाखमां फल बी, बुं थःगु अन्न सय्की, अले गाक्क वा वइ। जिं ल्यंदुपिं मनूतय्त थुपिं फुक्क सर्बय कथं बी।
इसहाकं अन बुँ ज्यात। अले उगु दँय् वं सच्छिब्व अप्वः सय्काः बाली लल, छाय्धाःसा परमप्रभुं वयात आशिष बियादीगु खः।
परमेश्वरं छन्त आकाशं सुति गाय्काः बुँइ यक्व सय्काः आशिष बियादीमा। अले यक्व अन्न व दाखमद्य बियादीमा।
गिलादया तिश्बेयाम्ह तिश्बी एलियां आहाबयात धाल, “जिं सेवा याना वयाच्वनाम्ह परमप्रभु, इस्राएलया परमेश्वर म्वाःम्ह खः थें, जिं पाफयाः धाये जिं मधायेकं आः वइगु छुं दँ तक सुतिलः नं गाइ मखु, वा नं वइ मखु।”
पहाड पहाडं मनूतय्गु निंतिं भिं हयेमा! जमिन जमिनय् न्ह्याथासं धार्मिकतां जायेमा।
छु भिं परमप्रभुं व हे बियादी, अले झीगु जमिनं थःगु बाली बी।
जुजुया तं धयागु सिंहया सः थें खः, तर वयागु कृपा घाँसय् च्वंगु सुतिलः थें खः।
छिमिसं बुँइ ह्वलिगु पुसाया निंतिं वय्कलं आकाशं लः छ्वयाहयादी। अले बुं अन्न बांलाक सय्की अले यक्व दइ। व दिंखुन्हु सा-द्वहंत तःधंगु ख्यलय् ज्वइ।
छिमिगु लज्याया पलेसा छिमित निदुगं सुवाः दइ, अले हेलाया पलेसा छिपिं थःगु अधिकारय् लय्तायाच्वनी। अथे जुयाः छिमित थःगु हे देशय् निदुगं हक दइ, अले छिमिगु निंतिं सदां सदांया लसता दइ।
इपिं वयाः सियोनया तज्जाःगु थासय् म्ये हाली। अले परमप्रभुया दयाया कारणं इपिं लय्ताइ। अन्न, न्हूगु दाखमद्य व चिकं, फैच्वलय्या मस्त व सा द्वहंया मस्तय्गु कारणं इपिं तसकं लय्ताइ। इमिगु जीवन लखं प्याःगु क्यब थें जुइ। इमित हाकनं गुबलें दुःख जुइ मखु।
इमित जाति जातितय्सं हाकनं लुटपाट याइ मखु, न गुँपशुतय्सं इमित नइ, इपिं याउँक च्वनी, अले इमित सुनानं ख्याइ मखु।
जिं जिम्ह प्रजा इस्राएलयात छन्थाय् हाकनं तये। इमिसं छन्त अधिकार याइ अले छ इमिगु सर्बय जुइ। छं गुबलें इमि काय् म्ह्याय्पिन्त लाकायंकी मखु।
जिं सिमातय्गु फलयात व बुँयागु अन्नयात यक्व दय्काबी, थुलि तक कि अनिकालं यानाः जातितय्गु दथुइ छिपिं गुबलें मछालेमाली मखु।
जितः छिमिगु धन्दा जूगु दु। जिं छिमित दया याये। जिं छिमिगु बुँ पालाः पुसा ह्वले।
अथे जुयाः इपिं सुथसिया खसु थें, सुथय् हे मदयावनीगु सुतिलः थें, फसं ब्वय्कायंकीगु खलाय् च्वंगु छ्वस थें, अले झ्यालं पिहांवइगु कुँ थें जुइ।
जि इस्राएलया निंतिं सुतिलः थें जुये। व लिली स्वां थें ह्वइ, अले लेबनानया देवदार सिमात थें वं हा काइ,
परमप्रभुं थः प्रजातय्त थथे धकाः लिसः बियादिल, “स्व, जिं छिमित अन्न, न्हूगु दाखमद्य व चिकं बी! छिमित माक्व हे बी। आवंलि मेपिं जातितय्गु न्ह्यःने छिमित हेस्याके बी मखु।
अय् गुँपशुत, ग्याये मते! छाय्धाःसा मरुभूमिइ च्वंगु ख्यः वाउँसे च्वंगु दु, सिमाय् फल सयावःगु दु! व यःमरिमाय् व दाखमाय् यक्व हे फल सःगु दु।
“‘छिपिं जिगु नियमकथं न्हेज्यात धाःसा अले जिगु विधियात मानय् यात धाःसा,
इस्राएलयापिं ल्यंदुपिं मनूतय्सं गुगु कथंयागु नं द्वं याइ मखु। इमिसं मखुगु खँ ल्हाइ मखु। न इमिगु म्हुतुइ ध्वंलाइगु खँ हे दइ। इमिसं नइ अले याउँक ग्वार्तुलाच्वनी, अले सुनां इमित ख्याये फइ मखु।”
उकिं छिमिसं यानाः हे आकाशं सुतिलः मगाःगु व पृथ्वीइ अन्न मसःगु खः।
‘थनिनिसें बांलाक बिचाः या! थौं गुंगूगु लाया निइप्यंगूगु दिं खः। थौं परमप्रभुया देगःया जग तये सिधःगु दिं खः। बांलाक बिचाः या!
भखारिइ अन्न ल्यंदनि ला? आःतक दाखमा, यःमरिमा, धालय्मा व जैतूनया सिमाय् फल मसःनि। “‘थनिनिसें जिं छिमित सुवाः बी।’”
दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, “अबलय् थुपिं ल्यंदुपिन्त थ्व खँ अजूचाइपुस्से च्वने फु, अय्नं छु व जिगु मिखाय् अजूचाइपुस्से च्वनी ला?” दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी।
“छिमिगु अन्न यक्व दइ छाय्धाःसा जिं छिमिगु अन्न बालियात कीचात व ल्वय्तपाखें रक्षा याये, छिमिगु दाखमायागु फल सये न्ह्यः हे हाया वइ मखु” दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं धयादी।
न्हापां परमेश्वरयागु राज्य मा, वय्कलं धयादी थें च्वँ। अले वय्कलं छिमित माःगु फुक्क बियादी।
अय्जूगुलिं मनूतय्गु खँय् तःधंछुइ मज्यू। धात्थें धाये धाःसा सकतां छिमिगु हे खः।
जिं स्यनेकने यायेगु खँ वा वः थें कुहां वइ अले वाउँगु घाँसय् च्वंगु सुतिलः थें च्वनी, वाउँगु घाँसय् फुति फुति वःगु वा थें, क्यातूगु माचाय् झ्वार्र वःगु वा थें।
योसेफ कुलया बारे वं धाल, “परमप्रभुं इमिगु बुँयात च्वय् आकाशया मू वंगु सुति लखं अले क्वय्यागु तःजाःगु लखं सुवाः बियादीमा।
अले इस्राएलीत याउँक च्वनाच्वनी, अन्न व न्हूगु दाखमद्यया देशय् आकाशं सुति लः कुतुं वइगु थासय् याकूबया सन्तान जक दयाच्वनी।
शान्ति बीम्हय्सिनं मिलय् यायेगु ज्यां भिंगु फल सय्की।