1 हाकनं जि थस्वयाः थुबलय् जिं कँय्यागु निगू पहाडया दथुं प्यंगः रथ वयाच्वंगु खना।
अले वं प्रार्थना यात, “हे परमप्रभु, थ्वयात मिखां खंकादिसँ, थ्वं मिखां खनेमा!” अले परमप्रभुं वयागु मिखा चाय्कादिल। व च्यलं हाकनं स्वःबलय् एलीशाया प्यखें च्वंगु डाँडा मियागु सल व रथं जाःगु खन।
तर वय्कः सुम्क च्वनादिल धाःसा सुनां वय्कःयात दोष बी फइ? वय्कलं थःगु ख्वाः सुचुकादिल धाःसा छु जातिं वा सु मनुखं वा सुनां वय्कःयात खंके फइ?
परमप्रभुया ग्वसाः धाःसा सदां दयाच्वनी। वय्कःया बिचाः गुबलें नं हिली मखु।
छि धर्मीम्ह खः धयागु खँ पहाड थें धिसिलाः, छिगु न्याय समुद्र थें तःजाः। छिं मनू व पशुतय्गु बिचाः यानादी।
परमप्रभुयागु विरोधय् सुं नं मनूया बुद्धि, ज्ञान व ग्वसाः ताःलाये फइ मखु।
जि हे परमेश्वर खः अले सदां दयाच्वनी। जिगु ल्हातं सुनानं छिमित छुतय् याये फइ मखु। जिं ज्या यायेबलय् सुनां उकियात हीके फइ?”
स्व, परमप्रभु मिनापं झायादी, अले वय्कःया रथत ग्वःफय् थें खः। वय्कलं तच्वःगु तमं पलेसा कयादी, अले मिप्वालं सजाँय बियादी।
स्व, व सुपाँय् थें हथासं वयाच्वंगु दु। वयागु रथ ग्वःफय् थें व वयागु सल इमा स्वयाः तसकं ब्वाँय् वनी। आः गथे याये! जिपिं नाश जुइ धुंकल।
सिमाया थुथायात नँ व कँय्यागु पातां चिनाः उकिया थुथा हा नाप बँय् त्वःताबीमाः। “‘व ख्यःया घाँय्या दथुइ दयेमाः। थ्व मनूयात आकाशया सुति लखं प्याकेमाः। अले पशुतलिसे पृथ्वीया स्वांसिमाया दथुइ च्वनेमाः।
“पृथ्वीयापिं सकलें मनूत परमेश्वरया न्ह्यःने छुं नं मखु, स्वर्गया दूतत व पृथ्वीयापिं मनूतय्त वय्कलं थः यःथें यानादी। सुनानं वय्कःया ल्हाः पने फइ मखु अले वय्कःयात छिं छु यानादियागु? धकाः न्यने फइ मखु।”
व त्वधूगु नेकूया थासय् बुयावःगु प्यंगू नेकूया अर्थ थथे खः – व हे देशं प्यंगू देश पिहां वइ, तर इमिके उलि बल दइ मखु।
हाकनं जिं थस्वयाबलय् छगू भ्वंया थु ब्वयाच्वंगु खना।
स्वर्गदूतं जितः धाल, “थुपिं स्वर्गया प्यंगू आत्मा खः। थुपिं दक्व पृथ्वीयाम्ह परमप्रभुया न्ह्यःने दना च्वनीपिं खः, अय्नं आः पिहां वःगु दु।
थ्व ला छिं न्हापांनिसें हे ग्वसाः ग्वयादी थें जक इमिसं याःगु खः।
परमेश्वरं थ्व फुक्क न्हापा हे क्वःछिना तःकथं यानादीगु खः। वय्कलं झीत न्हापांनिसें हे ख्रीष्टनाप मिलय् यानाः थः मनू यायेत ल्ययादीगु खः।
परमेश्वरं न्हापांनिसें हे ग्वसाः ग्वयादीगु थ्व ज्या झी प्रभु ख्रीष्ट येशूपाखें पूवंकादिल।
वय्कलं चीमिपिन्त धुलं थकयादी, वय्कलं मगाःमचाःपिनिन्त नउया द्वं थकयादी, अले इमित इज्जतया थासय् तयादी, इमित राजकुमारतय् दथुइ तयादी। “पृथ्वीयागु जग परमप्रभुयागु हे खः अले उकी हे वय्कलं संसारयात थापं यानादिल।