5 हाकनं जिलिसें खँ ल्हाःम्ह स्वर्गदूतं न्ह्यःने वयाः जितः धाल, “च्वय् स्व, छु वयाच्वंगु स्व।”
अले वय्कलं जितः धयादिल, “अय् सीमानिम्ह मनू, उत्तरपाखे स्व!” उकिं जिं उत्तरपाखे स्वया, वेदी दुगु चक्कंगु थाय्या उत्तरपाखे दुगु लुखाय् व परमेश्वरयात तंचाय्कीगु मूर्ति जिं खना।
अले जिलिसें खँ ल्हाना च्वंम्ह स्वर्गदूतं जितः धाल, “छं थ्व खँ दक्वसित तसलं न्यंकि– दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं थथे धयादी, ‘यरूशलेम व सियोनयात जिगु तसकं माया दु,
जि लिसे खँ ल्हाःम्ह स्वर्गदूतयात जिं न्यना, “थ्व नेकूया अर्थ छु खः?” वं लिसः बिल, “थ्व नेकू यहूदा, इस्राएल व यरूशलेमयात छ्यालब्याल यानाब्यूपिं जातित खः।”
जिं वयात न्यना, “प्रभु, थ्व सलया अर्थ छु खः?” जिलिसें खँ ल्हाना च्वंम्ह स्वर्गदूतं लिसः बिल, “थुपिं छु खः धकाः जिं छन्त क्यने।”
अबलय् जिलिसें खँ ल्हाना च्वंम्ह स्वर्गदूत वन, अले मेम्ह स्वर्गदूत वयात नापलायेत वल।
वं लिसः बिल, “थुपिं छु खः धयागु खँ छं मस्यू ला?” जिं धया, “मस्यू, जिमि प्रभु।”