5 वं लिसः बिल, “थुपिं छु खः धयागु खँ छं मस्यू ला?” जिं धया, “मस्यू, जिमि प्रभु।”
योसेफं धाल, “महाराज! जि थःम्हं ला अथे याये मफु। परमेश्वरं धाःसा महाराजयात मनंतुंगु लिसः बियादी।”
थज्याःगु ज्ञान जिगु निंतिं तसकं अजू चायापु, थ्व तसकं तःधं, अले जिं थुइके मफु।
जिगु बारे धाःसा, जिके मेपिं मनूत स्वयाः अप्वः ज्ञान दु धकाः मखु, तर हे महाराज, छःपिन्सं थुकिया अर्थ सीमा अले छःपिनिगु मनय् छु छु जुल व सीमा धकाः थ्व सुलाच्वंगु खँ जितः उलादीगु दु।
जिं वयात न्यना, “प्रभु, थ्व सलया अर्थ छु खः?” जिलिसें खँ ल्हाना च्वंम्ह स्वर्गदूतं लिसः बिल, “थुपिं छु खः धकाः जिं छन्त क्यने।”
जिलिसें खँ ल्हाःम्ह स्वर्गदूतं हाकनं जितः द्यनाच्वंम्ह मनूयात थें थन।
वं लिसः बिल, “थुपिं छु खः धकाः छु छं मस्यू ला?” जिं धया, “मस्यू, जिमि प्रभु।”
अले जिलिसें खँ ल्हाःम्ह स्वर्गदूतयात जिं न्यना, “हे जिमि प्रभु, थुपिं छु खः?”
वय्कलं इमित धयादिल – “छु छिमिसं नं थ्व उखान मथू ला? अय्जूसा मेगु उखान गथे थुइके फइ?