4 अले जिलिसें खँ ल्हाःम्ह स्वर्गदूतयात जिं न्यना, “हे जिमि प्रभु, थुपिं छु खः?”
इमिगु खँ न्यनाः शालतिएलया काय् यरूबाबेल व योसादाकया काय् येशूअं यरूशलेमय् परमेश्वरयागु देगः दय्केगु ज्या हाकनं शुरु यात। परमेश्वरया अगमवक्तातय्सं नं इपिंनापं च्वनाः इमित ग्वाहालि यात।
वं धाःगु खँ ताःसां जिं उकिया अर्थ मथुल उकिं जिं न्यना, “हे जिमि प्रभु, थुपिं फुक्कया लिच्वः छु जुइ?”
जि लिसे खँ ल्हाःम्ह स्वर्गदूतयात जिं न्यना, “थ्व नेकूया अर्थ छु खः?” वं लिसः बिल, “थ्व नेकू यहूदा, इस्राएल व यरूशलेमयात छ्यालब्याल यानाब्यूपिं जातित खः।”
जिं वयात न्यना, “प्रभु, थ्व सलया अर्थ छु खः?” जिलिसें खँ ल्हाना च्वंम्ह स्वर्गदूतं लिसः बिल, “थुपिं छु खः धकाः जिं छन्त क्यने।”
वं लिसः बिल, “थुपिं छु खः धयागु खँ छं मस्यू ला?” जिं धया, “मस्यू, जिमि प्रभु।”
जिं न्यना, “व छु खः?” वं लिसः बिल, “व छगू पिचा खः, थ्व देश फुक्कभनंया मनूतय्गु पापं जाः।”
अले जिं जि नाप खँ ल्हाःम्ह स्वर्गदूतयात न्यना, “हे प्रभु, थुपिं छु खः?”
अले येशू मनूतय्त त्वःताः छेँय् दुहां झाल। चेलातय्सं वयाः वय्कःयात थथे धाल – “बुँइ ह्वःगु नामायागु उखानयागु अर्थ कनादिसँ।”