1 जिलिसें खँ ल्हाःम्ह स्वर्गदूतं हाकनं जितः द्यनाच्वंम्ह मनूयात थें थन।
थुबलय् हे जि न्ह्यलं चाल अले जिं प्यखेरं स्वयाः। जिगु म्हगस जितः न्ह्यइपुसे च्वन।
व जिलिसें न्ववाना च्वंबलय् जितः स्याक्क न्ह्यः वयाः जिगु ख्वाः बँय् भ्वसुल। अले वं जितः थियाः हाकनं थन।
अले परमप्रभुं जिनापं खँ ल्हाना च्वंम्ह स्वर्गदूतयात दया व सान्त्वनायागु खँ धयादिल।
जि लिसे खँ ल्हाःम्ह स्वर्गदूतयात जिं न्यना, “थ्व नेकूया अर्थ छु खः?” वं लिसः बिल, “थ्व नेकू यहूदा, इस्राएल व यरूशलेमयात छ्यालब्याल यानाब्यूपिं जातित खः।”
जिं वयात न्यना, “प्रभु, थ्व सलया अर्थ छु खः?” जिलिसें खँ ल्हाना च्वंम्ह स्वर्गदूतं लिसः बिल, “थुपिं छु खः धकाः जिं छन्त क्यने।”
अबलय् जिलिसें खँ ल्हाना च्वंम्ह स्वर्गदूत वन, अले मेम्ह स्वर्गदूत वयात नापलायेत वल।
वं लिसः बिल, “थुपिं छु खः धयागु खँ छं मस्यू ला?” जिं धया, “मस्यू, जिमि प्रभु।”
अबलय् पत्रुस व व नाप दुपिं फुक्कं मस्तं न्ह्यः वय्काच्वन। न्ह्यलं चाःबलय् इमिसं वय्कः झल्ल थिनाच्वंगु व वय्कः नाप मेपिं निम्ह मनूतय्त नं खन।