7 “वा, छिपिं बेबिलोन शहरय् च्वनीपिं सियोनया मनूत, अनं बिस्युं वा!”
शहरं पिने थ्यंकाः दूतं धाल, “थःगु ज्यान बचय् यायेत थनं बिस्युं हुँ, लिफः स्वये मते, थन गनं नं दी मते। पहाडपाखे बिस्युं हुँ। अले छिपिं बचय् जुइ।”
“अय् बेबिलोनया कुमारी म्ह्याय्, छ क्वय् क्वहां हुँ, धुलय् फेतु! अय् बेबिलोनीतय् म्ह्याय्, सिंहासन त्वःताः बँय् फेतु! आवंलि छन्त क्वमिलु व नाइसे च्वम्ह धाइ मखु।
बेबिलोनं पिहां वा! बेबिलोनीतय्गु दथुं बिस्युं वा! लय्तातां तसलं थ्व खँ घोषणा या! पृथ्वीया कुन्चाय् थ्यंक च्वंपिन्त थ्व खँ न्यंकि! छिमिसं थथे धा, “परमप्रभुं थः दास याकूबयात त्वःतकादीगु दु।”
हुँ, थनं हुँ, कैदं पिहां हुँ, छुं नं अशुद्धगु थलबल थी मते! हे परमप्रभुया थल ज्वनीपिं, अनं पिहां वा, अले थःत शुद्ध या!
छंके दुगु धू थाथा या! हे यरूशलेम, दं अले सिंहासनय् फेतु, हे ज्वनायंकूपिं यरूशलेमयापिं मनूत, छंगु गःपतय् चिनातःगु त्वःतकाब्यु।
“बेबिलोनं बिस्युं हुँ! बेबिलोनीतय्गु देश त्वःति, अले थःगु बथांयात लँ क्यनीपिं दुगुचात थें जु!
“हे जिमि मनूत, वयागु दथुं पिहां वा! सकलें थथःगु ज्यान बचय् यायेत ब्वाँय् हुँ! परमप्रभुयागु ग्यानापुगु तंपाखें बिस्युं हुँ!
“बेबिलोनं बिस्युं हुँ! सकलें थथःगु ज्यान बचय् यायेत बिस्युं हुँ! वयागु पापया कारणं छिपिं नाश जुइ मते। थ्व जिगु बदला कायेगु ई खः, वय्कलं वयात वं फयेमाःगु सजाँय बियादी।
हे म्ह्याय् सियोन, मचाबू ब्यथा जूम्ह मिसा थें सास्तीं छतपते जु, छाय्धाःसा आः छं थ्व शहर त्वःते हे माः अले मैदानय् पाल ग्वयाच्वनेमाः। आः छ बेबिलोनय् वनेमाली। अन हे छन्त त्वःतकीगु जुइ। अन हे परमप्रभुं छन्त शत्रुतय्गु ल्हातं त्वःतकादी।
खलःयात वं ख्याच्वः बिल, “थुपिं मभिंपिं मनूतय्गु पालपाखें तापाक्क च्वँ। अले इमिगु छुं नं थी मते, मखुसा इमिगु पापया हुनिं छिपिं नं मदयावनी।”
अन दुपिं मनूतय्सं इपिं चिल्लाय् दनाहाःगु सः न्यनाः “पृथ्वीं झीत नं घुर्का छ्वइ” धकाः धाधां बिस्युं वन।
मेमेगु नं यक्व दसि बियाः वं इमित होश यानाच्वनेत धाल – “थौंकन्हय्यापिं मनूतपाखें बचय् जुयाच्वँ।”
अले जिं स्वर्गं थथे धयाहःगु मेगु सः ताल – “जि यःपिं मनूत, वयाथासं पिहां वा। मवल धाःसा छिमिसं नं व नाप व्यभिचार याइ। वलिसे पाप याये मते, मखुसा छिमिसं वलिसे तुं सजाँय फयेमाली।