7 उकिं जिं स्यायेत चिं तयातःपिं फैतय्गु पुचलं सुसाःकुसाः मगाःपिं फैतय्त ज्वया। अले निपु कथि कयाः जिं बथांयात ज्वयाः छपु कथियागु नां “दया” तया, अले जिं बथांयात ज्वयाः मेगु कथियागु नां “छप्पँ” तया।
न्ह्याथे हे तसकं खिउँसे च्वंगु लं वनेमाःसां जि छतिं हे ग्याये मखु, प्रभु! छाय्धाःसा छि जिलिसें दी, छिगु कथिं व तुतामं नं जितः ब्वलंकाबी।
जिं न्ह्याबलें माला च्वनागु छता हे जक खँ परमप्रभुयाके जिं छता हे जक फ्वने, जिं व हे मालाच्वने, परमप्रभुयागु हिसिलाःगु ख्वाः स्वयेत व वय्कःयात म्हसीकेत वय्कःयागु देगलय् सदां च्वनेदयेमा।
परमप्रभु, जिमि परमेश्वर, छिगु दया माया जिमिके दयेमा, जिमिसं यानागु फुक्क ज्याय् जिमित ताःलाकादिसँ।
अय्नं वं मगाःमचाःपिनिगु न्याय धार्मिकतां यानादी, अले पृथ्वी च्वंपिं गरीबतय्गु न्याय निसाफ यानादी। थःगु वचनया शक्तिं पृथ्वीयात दायादी। अले थःगु म्हुतुया सासलं दुष्टतय्त नाश यानादी।
वय्कलं थःगु फैच्वलय्या बथांयात फैजवालं थें ज्वयादी। वय्कलं चिचीधिकःपिं भ्याःचातय्त थःगु मुलय् कयादी अले इमित थःगु हे नुगःया लिक्क पाछायादी। वय्कलं तसकं चिचीधिकःपिं फैचा दुपिन्त बुलुहुं ज्वयादी।
मगाःमचाःपिन्त भिंगु खँ न्यंकेत परमप्रभुं जितः ल्ययादीगुलिं परमप्रभु परमेश्वरया आत्मा जिके दु। नुगः क्वतुंवंपिन्त लाय्काबीत, चिना तःपिन्त त्वःताबीत व कुनातःपिन्त छुत्काराया घोषणा यायेत वय्कलं जितः छ्वयाहयादीगु खः।
तर छुं नं मदुपिं सुं गरीब मनूतय्त जुजुया सेनापति नबूजरदानं यहूदा देशय् त्वःताथकल, इमित वं दाखक्यब व बुँ बिल।
पशुत ल्याः खाइगु कथिया क्वय् जुयावनीपिं बथांयापिं सा द्वहं, फै दुगुचा झिम्हय् छम्ह परमप्रभुया निंतिं पवित्र जुइ।
हे परमप्रभु, छिं कथि ज्वनाः थः प्रजायात ज्वयादिसँ, नायुगु ख्यलय् व गुँइच्वनीपिं छिगु सर्बयया फैच्वलय्त ज्वयादिसँ। कर्मेल डाँडाया गुँइ याकःचा च्वंनाच्वंसां इपिं न्हापा थें हे बाशान व गिलादय् च्वंगु घाँय्ख्यलय् वनाः ज्वयेमा।
तर जिं छंगु दथुइ क्वमिलु व चिधंपिं मनूत त्वःता तये सुनां परमप्रभुया नामय् भलसा काइ।
अले जिं “छप्पँ” नांयागु कथि कयाः यहूदा व इस्राएलया स्वापु त्वःधुल धकाः क्यनेत, निकू थलाबिया।
परमप्रभु जिमि परमेश्वरं थथे धयादीगु दु, “स्यायेत चिं तःपिं फैच्वलय्तय्त ज्व।
कांपिन्सं मिखां खन, लंग्रात न्यासि वने फत, कोह्रित लाया वन, ख्वाँय्तय्सं ताल, सीपिं मनूत हानं म्वानावल, अले चीमिपिन्सं भिंगु खँ न्यन।
“दाऊदं हे अथे वयात ‘प्रभु’ धकाः धाल धाःसा वय्कः गथे यानाः दाऊदया काय् जुइ फइ?” ग्वाः ग्वाः मनूतय्सं वय्कःयागु खँ लय्लय्तातां न्यनाच्वन।
जिमि फैत थ्व फैगलय् जक मखु, मेथाय् नं दु। इमित नं जिं हयेमानि। इमिसं नं जिगु सः ताइ। थुकथं फुक्क फैत छथ्वः जुइ, अले इमि फैजवाः नं छम्ह हे जुइ।
यःपिं दाजुकिजापिं, जिं धयागु खँ न्यँ – संसारय् चीमिपिन्त हे परमेश्वरं विश्वासय् तःमि यायेत व वय्कःयात माया याःपिन्त दुकाये धकाः धयादीगु राज्यय् दुकायेत ल्ययादीगु मखु ला?
अनंलि वं थःगु कथि ल्ह्वनाः खुसिं न्यागः पिचुसे पिचुसे च्वंगु ल्वहं कयाः थःगु म्हिचाय् तल। अले कय्कीगु खिपः ल्हातय् ज्वनाः व पलिश्तीनापं ल्वायेत वन।
वं दाऊदयात धाल, “छु जि खिचा खः ला? कथि च्वनाः जिनापं ल्वाः वयेत!” अले वं थः द्यःतय्गु नां कयाः दाऊदयात सराः बिल।