3 फैजवाःतय्गु ख्वःसः न्यँ छाय्धाःसा इमिगु फै ज्वयेगु ख्यः नाश जूगु दु। सिंहत गर्जय् जूगु सः न्यँ, छाय्धाःसा यर्दन खुसिया जःखः च्वंगु झाः नाश जूगु दु।
सिंहया म्हुतुं जितः पिकयादिसँ द्वहंया न्यकुतिं जितः बचय् यानादिसँ।
सुनानं लाका काय् मफय्क शिकार यानाः ज्वनावःम्ह सिंहं थें सिपाइँत तसलं हाला हइ।
छिमिसं थःपिनिगु नां जिं ल्ययापिनिगु निंतिं सरा कथं त्वःतावनि। अले जि, परमप्रभु परमेश्वरं छिमित स्यानाबी। तर जिं थः दासतय्गु निंतिं मेगु नां बी।
सिंहत थ्वयेक हाःगु दु, उपिं व पाखे स्वयाः थ्वयेक हालाच्वंगु दु। इमिसं वयागु देशयात भज्यंक नाश याःगु दु। वयागु शहरत नाश याःगु दु, अले उपिं शहरय् मनूत मदु।
“छिमि मनूतय्त मफतय् जिं सजाँय बिया, भिंकेगु जिगु शिक्षायात इमिसं नाला मका। क्वाप्प नइम्ह सिंहं थें छिमि अगमवक्तातय्त छिमिसं स्याःगु दु।
जिं थ्व देगःयात शीलोयात थें नाश यानाबी, अले पृथ्वीयागु फुक्क जातितय्सं थ्व शहरया नां कयाः सराः बी।’”
स्व! यर्दनया झालं यक्व घाँय्ख्यः दुगु थासय् सिंह वः थें, जिं एदोमयात पलखं हे वयागु देशं लिनाछ्वये। अले सुयात जिं ल्यये वयात हे जिं तये। छाय्धाःसा जि थें जाःम्ह सु दु? सुनां जितः चुनौती बी फु? जिगु न्ह्यःने दनाच्वने फुम्ह सु फैजवाः दु?”
स्व! यर्दनया झालं यक्व घाँय्ख्यः दुगु थासय् सिंह वः थें, जिं बेबिलोनयात पलखं हे वयागु देशं लिनाछ्वये। अले सुयात जिं ल्यये वयात हे जिं तये। छाय्धाःसा जि थें जाःम्ह सु दु? सुनां जितः चुनौती बी फु? जिगु न्ह्यःने दनाच्वने फुम्ह सु फैजवाः दु?”
मखुगु खँय् भलसा कयाः थथे धाये मते “थ्व हे परमप्रभुया देगः खः, परमप्रभुया देगः खः, परमप्रभुया देगः खः!”
अले थथे धा, “‘छिमि मां छु खः? व सिंहतय्गु दथुइ दुम्ह छम्ह मिसाम्ह सिंह खः। ल्याय्म्हपिं सिंहतय्गु दथुइ ग्वारातुलाः वं थः मस्तय्त लहित।
सामरियाय् च्वंपिं मनूतय्सं बेथ-आवनय् इमि द्वहंचाया मूर्तियात छु गथे जुइ धकाः धन्दा काइ। इपिं व मूर्तिया निंतिं दुखं च्वनी, अले मूर्तियात पुजा याइपिं पुजाहारीत नं, गुपिं महिमाया कारणं लय्लय् ताःगु खः, छाय्धाःसा व मूर्तियात देशं पिने यंकी।
हे पुजाहारीत, भांग्रा फिनाः नुगःपा दादां ख्व! हे वेदीया न्ह्यःने सेवा याइपिं, ह्वाँय्ह्वाँय् ख्व! हे जिमि परमेश्वरया न्ह्यःने सेवा याइपिं, भांग्रा फिनाः चच्छि च्वँ, छाय्धाःसा छिमि परमेश्वरया छेँय् अन्नबलि व त्वँसाबलि छाये हयेगु दीधुंकल।
“छु थुकिं यानाः पृथ्वी मखाइ ला? उकी च्वनीपिं फुक्कसिनं बिलाप मयाइ ला? पृथ्वी खुसिबाःया इलय् नील खुसि थें थाहां वइ, थ्व च्वय् थाहां वइ, अले हाकनं खुसि थें क्वहां वनी।”
परमप्रभुं धयादी, “उबले यरूशलेमयागु न्या ध्वाखां तस्सलं हाला हःगु सः, शहरया न्हूगु चुकपाखें ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वया हःगु सः, डाँडा डाँडां विनाशया तसकं ध्यांग सः वइ।
व दिं, जिगु विरोधय् छं याःगु फुक्कं ज्याखँया हुनिं छ लज्या चायेमाली मखु, छाय्धाःसा तःधंछुयाः लय्ताया जुइपिन्त उबले जिं छिमिगु दथुइ लिकया छ्वये, अले जिगु पवित्र पहाडय् छ हाकनं तःधंछुयाः जुइ मखु।
वया नायःतय्त गर्जे जुइपिं सिंहत खः। वया न्यायकर्तात गुँखिचात खः गुपिन्सं कन्हय् सुथय् तक छुं ल्यं तइ मखु।
हे थाकुराःमा ख्व! छाय्धाःसा देवदारुया सिमात क्वःदःगु दु। ततःमागु व बांबालाःगु सिमात नाश जूगु दु। हे बाशानयागु स्वसिमा ख्व! ख्वातुगु गुँया सिमात पालाब्यूगु दु।
जिं लच्छिया दुने स्वम्ह फैजवाःतय्त पितिनाछ्वया। अले उगु फैबथानं जितः मयय्कल। जितः इपिं खनाः वाक्क वल।
इमित त्वःताछ्व। इपिं कांपिं लँजवाः खः। कांम्ह मनुखं कांम्ह मनूयात ल्हाः ज्वनाः यंकूसा इपिं निम्हं गालय् लाइ।”
छिकपिनि तापाःबाज्यापिन्सं अगमवक्ता सुयात जक दुःख मब्यूगु दु? धर्मीम्ह मनू झायादी तिनि धकाः धाःपिन्त नं इमिसं स्याना छ्वल। आः व हे धर्मीम्ह मनूयात नं छिकपिन्सं दुःख जक बियाः मगानाः धोखा बियाः स्यानाबिल।