12 अले परमप्रभुया दूतं धाल, “हे दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभु, न्हयेदंनिसें छि यरूशलेम व यहूदाया शहरतलिसे तंचायादीगु दु। ग्वःन्हु तक छिं इमित दया यानादी मखु?”
यर्मियाया म्हुतुं पिहां वःगु परमप्रभुया वचन पूवनेत न्हयेदँ (७०) पुला मवंतले, झिजांमिजां दनाच्वंतले देशं थःगु विश्राम दँत हनाच्वन।
छाय्धाःसा छि जिलिसें तंम्वयादीगु दु, अले जितः छखे वांछ्वयादीगु दु।
पलाः ल्ह्वनादिसँ! सियोनयात दया यानादिसँ! सियोनयात दया यायेगु ई वये धुंकल। थ्व हे पाय्छिगु ई खः।
हे परमेश्वर, जि गुलि मूर्ख धकाः छिं स्यू। जिगु पाप छिगुपाखें सुलाच्वंगु मदु।
हे परमेश्वर, शत्रुतय्त गुबलय् तक न्हीकातयेगु? इमित सदां छिगु नांयात क्वह्यंके बियातयेगु ला?
हे परमप्रभु, छि गुबलय् तक जिपिंलिसें तंम्वयाच्वनादीगु? छि न्ह्याबलें तंम्वयादीगु ला? छिगु तं सह याये मफय्कः च्यानाच्वनी?
स्यायेगु छगू ई दु, लाय्केगु छगू ई दु। थुनेगु छगू ई दु, दय्केगु छगू ई दु।
जि जिमि प्रजा खनाः तंम्वयागु खः, अले जिं थः हे मनूयात अशुद्ध ठहरे याना। जिं इमित छंगु ल्हातय् बिया, तर छं इमित दयामाया मयात। बुरातय्त नं छं थःगु झ्यातुगु ककुसिँ क्वबिकल।
इमिगु फुक्क दुःखकष्टय् वय्कः नं दुःखी जुयादिल, अले वय्कःया दूत इमित बचय् यायेत इमिथाय् वल। वय्कःया दयामाया व कृपाय् वय्कलं मू पुलाः इमित छुत्कारा यानादिल। वय्कलं इमित दुःखकष्टपाखें थकयादिल, अले न्हापा न्हापायागु इलय् वय्कलं इमित क्वबियादिल।
देशय् गुबलय् तक वा मवयाच्वनीगु? ख्यलय् च्वंगु घाँय् गुबलय् तक गनाः सुकूचिना च्वनीगु? देशय् च्वंपिं मनूतय्सं याःगु मभिंगु ज्याया कारणं पशुत व झंगःत फुक्क नाश जुइ धुंकल। छाय्धाःसा मनूतय्सं “झीत छु जुइ, वय्कलं खनी मखु” धयाच्वंगु दु।
मोजमज्जा यानाजुइपिनिगु पुचलय् जि गुबलें मच्वना। इपिंलिसें न्ह्याइपुकेगु ज्या नं याना मजुया। छिगु ल्हाः जिके दुगुलिं जि याकःचा हे च्वना। छिं जितः तमं जाय्कादीगु खः।
परमप्रभुं थथे धयादी, “बेबिलोनया न्हयेदँ पूवने धुंकाः जि छिमिथाय् वये, अले छिमित थ्व थासय् लित हये धयागु जिगु बचं पूवंके।
“परमप्रभुं थथे धयादी, “‘जिं थःम्हं हे थः प्रजायात इमिगु देशय् लित हये अले फुक्क परिवारयात दयामाया याये। शहरयात व नाश जूगु थासय् हे हाकनं दय्की। जुजुया दरबार नं हाकनं थःगु थासय् दय्की।
उपिं मध्ये छम्हय्सिनं खुसिया लःया च्वय् दनाच्वंम्ह सुति वसः फिनातःम्ह स्वर्गदूतयात न्यन, “थुपिं अजू चायापुगु खँ पूवनेत गुलि ई माली?”
जि दानिएलं यर्मिया अगमवक्तायात ब्यूगु परमप्रभुया वचनकथं, धर्मशास्त्रपाखें यरूशलेम न्हयेदँ तकया लागि नाश जुइ धकाः सीकाकया।
हे परमप्रभु, गुबलय् तक जिं छितः ग्वाहालि फ्वनाच्वनेगु अले छिं न्यनामदीगु? “न्ह्याथाय् नं स्याय् पाले जक जुयाच्वंगु” धकाः जि गुलि हालाच्वनेगु, अले छिं थः मनूतय्त बचय् यानामदीगु?
चान्हय् दर्शनय् जिं छम्ह मनूयात ह्याउँम्ह सल गयाच्वंगु खना। व यरूशलेमया छगू न्हसिकापय् दुगु मेहदीया सिमातय् दथुइ दनाच्वन। वयागु ल्युने ह्याउँपिं, भुयुपिं व तुयुपिं सल दु।
“देशय् च्वंपि मनूत व पुजाहारीतय्त न्यँ, ‘वंगु न्हयेदँय् छिमिसं न्यागूगु व न्हय्गूगु लाय् अपसं च्वनाः शोक याःबलय् छु छिमिसं धात्थें हे जिगु हे निंतिं अपसं च्वनागु खः ला?
अय्जूगुलिं हे नं वय्कःयात विश्वास यानाः परमेश्वरया न्ह्यःने वइपिन्त वय्कलं आः हे सदांया निंतिं बचय् यानादी फु, छाय्धाःसा इमिगु निंतिं वय्कलं परमेश्वरयात न्ह्याबलें बिन्ति यानाच्वनादीगु दु।
थुपिं तसकं हाला हल – “शक्ति दुम्ह, पवित्रम्ह व सत्यम्ह परमप्रभु, पृथ्वीइ च्वंपिन्त छिं गुबलय् जिमित स्याःगु पलेसा कायेत न्याय यानादीगु?”