2 जिं फुक्क शहर चाःहुलाः माला स्वये, उकिया लँय् व चुक चुकय् माले। जिं जिमि प्रिययात यय्के, जिं वयात माला स्वयाः अय्नं वयात लुइके मफु।
जिगु खँ न्यनीम्ह, जिगु छेँय् वइम्ह, अले जिगु ध्वाखाय् न्ह्याबलें वयाच्वनीम्ह लय्ताये खनी।
हे प्रिय, जितः धयाब्यु, थःगु फैच्वलय्या बथांत गन ज्वयेयंकीगु? अले न्हिनय् इमित गन तयेयंकीगु? छिकपिनि थः पासापिनि बथांया लिक्क जि छाय् थःगु छेनय् गाचां त्वपुयातःम्ह मिसा थें जुयेगु?
पिवाः च्वनीपिं सिपाइँत शहरय् चाहिला च्वंबलय् इमिसं जितः खन। जिं इमिके न्यना, “छु छिमिसं जिमि प्रिययात खनागु दु ला?”
अले जिमि यःम्ह प्रियया निंतिं लुखा चाय्केत जि दनाः, अले जिगु ल्हातं मूर्र ज्वयाः वयाच्वंगु खः अले जिं चुकुया चु ज्वनेवं मूर्र कुतुं वन।
छिगु नां काइपिं छम्ह नं मदु, छितः ज्वनेगु सुनानं कुतः याइ मखु, छाय्धाःसा छिं थःगु ख्वाः जिपिंपाखें सुपिकादीगु दु, अले जिमित जिमिगु पापया शक्तिइ त्वःतादीगु दु।
“यरूशलेमया लँय् लँय् थाहां क्वहां हुँ, प्यखेरं स्व अले बिचाः या! उकिया चुक चुकय् माला स्व, छं छम्ह जक नं विश्वास यायेबहः जुयाः ज्या याइम्ह व सत्य मालीम्ह मनू गनं लुइके फत धाःसा जिं व शहरयात क्षमा यानाबी।
अबलय् परमेश्वरं छ्वयाहःम्ह यूहन्ना धाःम्ह छम्ह मनू दु।
छिमिसं थ्व संसारय् गज्याःगु ई वयाच्वंगु दु बांलाक बिचाः याना च्वँ, द्यनेगु त्वःताः दनेगु ई वये धुंकल। उद्धार कायेगु ई न्हापा झीसं विश्वास यानाबलय् स्वयाः नं न्ह्यःने थ्यने धुंकल।
भिंगु ज्याखँ यायेत न्ह्यलं चाय्कि, अले पाप यायेगु त्वःति। छिमित मछालापुकेत जिं थथे धयाच्वनागु खः, छाय्धाःसा छिपिं गुम्हं गुम्हय्सिनं परमेश्वरयात म्हसीके मफुनि।
छाय्धाःसा जलय् वल कि जलं खइ। उकिं थथे नं च्वयातःगु दु – “अय् न्ह्यःगुलु दँ, सीपिं म्वाना वा। अले ख्रीष्ट येशूं छिमित जः बियादी।”