7 नयेत्वने धुंकाः बोअज लय्ताल। अले अन्न द्वँ मुनातःगु थाय्या लिक्क द्येनेत वन। अले रूथ तीजक वनाः बोअजया तुतियागु फांगा छखे चीकाः व अन हे ग्वारातुल।
इमिगु ब्व योसेफयागु हे टेबिलं लिकया यंकूगु खः। बेन्यामीनयागु ब्व इमिगु स्वयाः न्यादुगं अप्वः तब्व। थुकथं इमिसं योसेफलिसे लय्तातां नयेत्वने यात।
अब्शालोमं थः मनूतय्त थथे उजं बिल, “मौका स्वयाच्वँ, अले अमनोन त्वनाः धेधे चुइबलय् जिं ‘अमनोनयात स्या!’ धकाः धाये। अले छिमिसं वयात स्या। ग्याये माःगु मदु। साहस यानाः धिसिलाक्क च्वँ। थ्व जिगु छिमित आज्ञा खः।”
ईजेबेलं वयात धाल, “इस्राएलयाम्ह जुजु छि खः, कि सु खः? लासां दनादिसँ, ख्वाः खिउँकादी मते, छुं भपियादिसँ! जिं नाबोतया दाखक्यब छितः बीके।”
न्हय्न्हु खुन्हु महाराज नं दाखमद्य त्वनाः लसतां हनाच्वन। अले वं थःगु सेवा याइपिं न्हय्म्ह नपुंसकत महूमान, बिज्था, हर्बोना, बिग्ता, अबगथा, जेथेर व कर्कासयात सःतल।
मनूतय्त लय्ताय्केत दाखमद्य, ख्वाः चक्कंकेत जैतूनया चिकं व ताकत बीत मरि बियादीगु दु।
लसता हनेगु निंतिं भ्वय् ज्वरय् यायेगु याइ, अले दाखमद्यं जीवनय् आनन्द याइ। अले धिबां हे फुक्क ज्याखँ ज्यंकाबी।
मनुखं नयेगु त्वनेगु व थःगु थाकुगु ज्यां लुधंकिगु स्वयाः मेगु बांलाःगु छु हे याये फइ धकाः। थ्व नं जिं परमेश्वरया ल्हातं वःगु खना।
अथे जुयाः न्ह्यइपुकेगु याःसां ज्यू धकाः जिं सल्लाह बी, छाय्धाःसा थ्व संसारय् मनूतय्सं नयेगु, त्वनेगु व न्ह्यइपुकीगु सिबय् मेगु छुं नं भिंगु मदु। अले थ्व संसारय् परमेश्वरं बियादीगु जिवंकाछि वयात वयागु थःगु थाकुगु ज्याय् खुशी जुयाः ग्वाहालि यानादी।
थःगु लँपुइ हुँ, थःम्हं नयेगु नसाय् लय्ताया च्वँ, लय्तातां दाखमद्य त्वँ, छाय्धाःसा छं याःगु ज्यायात परमेश्वरं ज्यू धाःगु दु।
अय्जूगुलिं छिमिसं नःसां त्वंसां न्ह्यागु याःसां परमेश्वरया महिमाया निंतिं या।
अय्लाः थ्वँ काय्का जुइ मते, छाय्धाःसा थुकिं मनूतय्त बांमलाःगु ज्या याकी, बरु पवित्र आत्मां जाया च्वँ।
इमिगु नुगः स्वां ह्वःबलय् इमिसं धाल, “झीत तमाशा क्यनेत शिमशोनयात हजि।” अले इमिसं शिमशोनयात झ्यालखानां सःतल। अले वं इमिगु न्ह्यःने ख्यालः क्यन। इमिसं थांयागु दथुइ शिमशोनयात थंबलय्
इपिं न्ह्यइपुका च्वंबलय् हे आकाझाकां व शहरयापिं छुं मभिंपिं मनूत वयाः व छेँयात घेरय् यात। खापाय् घारा घारा यानाः इमिसं व छेँयाम्ह बुराम्ह थुवाःयात धाल, “छंगु छेँय् दुहां वःम्ह मनूयात पिका, जिमित वलिसें लसपस याये मास्ति वः।”
उकिं इपिं निम्ह फ्यतुत। अले नापं च्वनाः नयेगु त्वनेगु यात अले मिसाया बौनं धाल, “अज्ज मेगु छचा च्वनाः न्ह्यइपुकादिसँ।”
अले व मनू थः मथ्याःम्ह कलाः व च्यःलिसें वनेत हानं छकः दन। तर वया ससःबौनं धाल, “स्व सन्ध्याकाः ई जुइ धुंकल। थौं चच्छि थन हे च्वनाः न्ह्यइपुकादिसँ, अले कन्हय् सुथ न्हापां दनाः छेँ लिहांझासँ।”
अले व क्वय् खलय् वनाः वं थः माजुं धाःथें हे यात।
बाचा इलय् बोअजया आकाझाकां न्ह्यलं चाल। वं छम्ह मिसायात थःगु तुतिइ ग्वारा तुलाच्वंगु खंकल।