3 उकिं म्वःल्हुयाः चिकं बु, अले छंगु दकले बांलाःगु वसः फिनाः खलय् हुँ। अय्नं वं नये सी मधूंकुतले छ वने मते।
अनंलि दाऊदं दनावनाः म्वःल्हुयाः म्हय् चिकं बुयाः लं फित। अले वं परमप्रभुया नापलायेगु पालय् वनाः आराधना यात। अनंलि व थःगु छेँ वन, अले वं नयेगु नसा हयेत आज्ञा बिल, नसा तयार जुइ धुंकाः वं नल।
अथे जुयाः वं तकोय् सुं छम्ह मनू छ्वयाः छम्ह बुद्धि दुम्ह मिसायात सःतके छ्वत। अले अन थ्यंकाः वं मिसायात धाल, “छं दुखं च्वनीम्ह मिसां थें पहः या। दुखं च्वनीबलय् फीगु वसः फ्यु। छेनय् चिकं तये मते, अले तःन्हु तक दुखं च्वंम्ह मिसा थें च्वंकी।
अपसं च्वंगु स्वन्हु खुन्हु एस्तरं थःगु शाही वसः पुन। अले दरबारया दुने च्वंगु चुकय् वनाः दनाच्वन। उबलय् जुजु लुखापाखे स्वयाः सिंहासनय् फेतुनाच्वंगु खः।
मनूतय्त लय्ताय्केत दाखमद्य, ख्वाः चक्कंकेत जैतूनया चिकं व ताकत बीत मरि बियादीगु दु।
न्ह्याबलें तुयुगु वसतं पुँ, अले छेनय् चिकं ति।
“‘अनंलि जिं छन्त लखं म्वःल्हुइकाः छंगु हि सिलाबिया। छंगु म्हय् जैतूनया चिकं बुलाबिया।
बरु छं अपसं च्वनेबलय् ख्वाः सिलाः छेनय् चिकं तया च्वँ।
बोअज ला झी थःलाःम्ह मनू खः। छं वया भ्वातिंतलिसें ज्या याना वयाच्वंगु दु। आः जिगु खँ बांलाक न्यँ, थौं बहनी व थःगु खलय् तछ्व हायाच्वंगु जुइ।
व द्यँ वनीबलय् छं व द्यनिगु थाय् सीकाति। अनं लिपा वनाः वयागु तुतिपाखेया फांगा चीकाः अन हे द्यँ। अले छं छु यायेमाः वं हे धाइ।”