16 छेँय् थ्यंबलय् वया माजुं न्यन, “हे म्ह्याय् छु जुल?” अले व मनुखं थःत याःगु फुक्क रुथं कनाबिल।
अले बोअजं धाल, “छं न्ययातःगु गा फ।” रुथं अथे हे यात, बोअजं खुफा ति तछ्व उकी तयाबिल। अले व कु ल्ह्वनाः वयागु ब्वहलय् तयाबिल। व ज्वनाः रूथ शहरय् लिहां वल।
वं धाल, “वय्कलं जितः थः माजुयाथाय् खालि ल्हातिं वने मते धकाः धयाः थ्व खुफा तछ्व बियाहल।”