10 वं धाल, “हे जिमि मइं, परमप्रभुं छन्त सुवाः बियादीमा, छाय्धाःसा छ तःमिम्ह वा गरीबम्ह सुं ल्याय्म्हया ल्यू मवंसें थःगु लिपांगु मायायात न्हापांगु स्वयाः तःधंकूगु दु।
अले धाल, “परमप्रभुं आशिष बियातःम्ह छि जिगु छेँय् झासँ। थन पिने छाय् च्वनाच्वनादिया? जिं छिकपिन्त च्वनेत क्वथा अले उँटतय्त तयेत थाय् नं दय्कातयेधुन।”
लँय् वं भौपिन्त धाल, “छिपिं निम्हं थःछेँय् लिहां हुँ, छिमिसं जि व जिमि काय्पिन्त माया याःगु थें परमेश्वरं छिमित नं माया यानादीमा।
बोअजं लिसः बिल, “छं भाःत सी धुंकाः नं थः माजुया लागिं छु छु यात व फुक्क जिं न्यनागु दु। छ गथे यानाः थःमांबौ व थःगु देश त्वःताः थःम्हं म्हमस्यूपिं मनूतय् दथुइ वल, व नं जिं स्यू।
नाओमीं धाल, “परमप्रभुं बोअजयात सुवाः बियादीमा, परमप्रभुं म्वाःपिन्त व सीपिन्त माया यायेगु त्वःतामदी। छाय्धाःसा व मनू ला झी सतिक थःलाम्ह मनू खः।”
अबलय् हे बोअज बेथलेहेमं थ्यंकः वल अले ज्यामितय्त नाप लानाः धाल, “परमप्रभु छिपिंलिसें दयेमा”। इमिसं लिसः बिल, “परमप्रभुं छितः सुवाः बियादीमा।”
वं न्यन, “छ सु खः?” रुथं लिसः बिल, “जि छि भ्वातिं रूथ खः। छि जिमि सतीम्ह थः खः। उकिं छिगु फांगा जितः फाय्कादिसँ।”
अन हे वं शाऊलयात नापलाकल अले शाऊलं वयात थथे धकाः हनाबना यात, “परमप्रभुं छितः आशिष बियादीमा! जिं परमप्रभुया वचन मानय् यानागु दु।”