14 बजि नयेगु इलय् बोअजं रुथयात धाल, “थन वा, दाखया तिइ मरि थुनाः न।” अले व ज्यामितलिसें फ्यतुल। अले बोअजं वयात छुस्यामुस्या बिल। रुथं थःत यत्तले नल। अले भचा थया काल।
लासाफांगा, थलबल व ख्वलात हयाः वयात बिल। इमिसं छ्व, तछ्व, छुचुं, छुस्यामुस्या, सिमी, दाल
जिमि शत्रुतय् न्ह्यःने छिं जिगु निंतिं भ्वय् ज्वरय् यानादी, छिं जिगु छ्यं चिकनं अभिषेक यानादीगु दु, जिगु ख्वला जायाः भय्बी।
तर भिंपिं मनूतय्सं हनेबहःगु ज्यायागु योजना दय्की अले हनेबहःगु ज्या यानां तुं च्वनी।
थःगु नसा नये मखंपिन्त इनाबीगु, अले छेँ मदुपिं मगाःमचाःपिन्त शरण बीगु व पचिनांगापिं खनाः लं फिकाबिगु अले थः थःथितिपिन्त ग्वाहालि बीगु, थ्व हे मखु ला?
अले इमिसं यतले नल। इनाः ल्यं दुगु झिंनिगः दाला जाय्क दु।
जिं छिमि पशुतय्गु लागिं ख्यलय् घाँय् बुइकाबी। छिमिसं प्वाः जाय्क नइ व लुधनी।
छिमिसं नयाः लुधने धुंकाः परमप्रभु छिमि परमेश्वरं छिमित भिंगु देश बियादीगुलिं वय्कःयात तःधंकि।
रुथं लिसः बिल, “हे जिमि प्रभु, छिं जितः तसक्कं माया यानादिल, जि छिकपिनि भ्वातिं जुइत मल्वःसां छिं जिलिसें बांलाक न्ववानाः जिगु मन तयादीगु दु।”
व तछ्वगुँइँ मुनेत दंबलय् बोअजं थः मनूतय्त आज्ञा बिल, “वयात लयाः पंचिनातःगु तछ्वमाया दथुइ दथुइ नं तछ्वगुँइँ मुंके ब्यु। वयात ब्वःबी मते।
तछ्व ज्वनाः व शहरय् लिहां वल, व तछ्व थः माजुयात क्यन। थया हःगु छुस्यामुस्या नं वयात बिल।
छन्हु यिशैनं दाऊदयात धाल, “थ्व झिगू किलोग्राम सियातःगु अन्न व झिपा मरि ज्वनाः याकनं थः दाजुकिजापिनिगु पालय् हुँ।
अथे जुयाः हथाय् चाचां निसःपा मरि, निगू मशक छेंगूया म्हिचाय् दाखमद्य, न्याम्ह फैया ला, निइनिगू किलोग्राम सियातःगु अन्न, सच्छिगः किसमिस व गंकातःगु निसःगः यःमरिसि अबीगेलं कयाः गधातय् म्हय् तयाबिल।