13 रुथं लिसः बिल, “हे जिमि प्रभु, छिं जितः तसक्कं माया यानादिल, जि छिकपिनि भ्वातिं जुइत मल्वःसां छिं जिलिसें बांलाक न्ववानाः जिगु मन तयादीगु दु।”
वं छ्वःपिं मनूतय्सं लिहां वयाः वयात धाल, “जिपिं छिकपिनि दाजु एसावयाथाय् वनाः वया। वय्कः आः छितः नापलायेत प्यसः मनू ज्वनाः वयाच्वंगु दु।”
याकूबं धाल, “मखु! छिं जितः माया यानादियागु खःसा थ्व कोसेलि लःल्हानाकयादिसँ। छिं जितः दुनुगलंनिसें लसकुस यानादीबलय् जितः ला छितः नापलाःगु परमेश्वरयात नापलानागु थें हे जुल।
एसावं धाल, “अय्सा जिं जिमि मनूतय्त छलिसे त्वःताथके।” याकूबं धाल, “अथे छाय् याये माल? जितः छिगु माया जक दःसा गाः।”
एसावं याकूबयाके न्यन, “जिं लँय् नापलानागु बथां छु खः?” याकूबं धाल, “छिं जितः दुनुगलं लसकुस यानादीमा धकाः खः।”
याकूबया म्ह्याय् दीनायात वं तसकं यय्कल। उकिं वं वयागु नुगः साला कायेत कुतः यात।
दक्व शक्ति दुम्ह परमेश्वरं छिमित व मनूया न्ह्यःने दया यानादीमा। अले व मनुखं छिमि दाजु व बेन्यामीनयात नं छिपिंलिसें छ्वयाहयेमा। जि सन्तान मदयेक च्वनेमाःसां थजुइमा।”
जुजुं सीबायात धाल, “स्व, मपीबोशेतया फुक्क सम्पत्ति छन्त दइ।” सीबां वयात धाल, “हे महाराज, जि ला छःपिनि दास जक खः। जितः ला छःपिनिगु दया जक दःसा गाइ।”
परमप्रभुया भय कायेगु धयागु हे ज्ञान खः। क्वमिलु जुल कि हनाबना नं याइ।
“परमप्रभुं धयादी, ‘उखुन्हु हे’ छं जितः ‘जिमि भाःत’ धाइ, अले ‘जिमि मालिक’ धाइ मखु।
थःगु जक भिं स्वयाः तःधंछुना जुइ मते। बरु थःथवय् क्वमिलु जुयाः मेपिं स्वयाः चिधं जुया जु।
अले वया भाःत थः च्यः व निम्ह गधा ज्वनाः वयात ह्यय्काः लितः हयेत व मिसाया छेँय् वन। अले व मिसां इमित थः बौया छेँय् यंकल। व लेवीयात खंबलय् व मिसाया बौनं लय्तायाः वयात लसकुस यात।
छंगु ज्याया सिरपाः परमेश्वरं छन्त बियादीमा। छ शरण काःवःम्ह इस्राएलया परमप्रभु परमेश्वरं छन्त यक्व इनाम बियादीमा।”
बजि नयेगु इलय् बोअजं रुथयात धाल, “थन वा, दाखया तिइ मरि थुनाः न।” अले व ज्यामितलिसें फ्यतुल। अले बोअजं वयात छुस्यामुस्या बिल। रुथं थःत यत्तले नल। अले भचा थया काल।
हन्नाहं धाल, “सुभाय्, जितः छिगु माया सदां दयाच्वनेमा।” अले व अनं वनाः छुं नसाः नल अले हाकनं दुखी जुइगु त्वःताछ्वत।
व जुरुक्क दन अले बँय् भ्वपुयाः थथे धाल, “जि वय्कःया दासी खः अले वय्कःया च्यःतय्गु तुति तकं सिलेमासां नं सिले।”