9 दाऊद जुजुं नं थथे धया थकल – “इमिगु भ्वजं इमित नाश यायेमा, इमिगु पवित्र भ्वय् इमिगु निंतिं स्वःतिपाँय् जुइमा।
वयागु लागि स्वःतिपाँय् बँय् सुचुकातःगु दु। वयागु लँय् जाः प्यनातःगु दइ।
इमिगु ज्या व इमिसं याःगु मभिंगु ज्याकथं इमित सजाँय बियादिसँ, इमिगु ल्हातं याःगु ज्याकथं इमित पलेसा बियादिसँ, अले इमित बीमाःगु सजाँय बियादिसँ।
बुद्धि मदुपिं मनूत जिपाखें तापानाच्वंगुलिं सिनावनी। मूर्खत छुं च्यूताः मकासे जूगुलिं नाश जुयावनी।
इमिसं याःथें वय्कलं इमित बदला बियादी। वय्कःयात विरोध याःपिन्त तमं सजाँय बियादी अले शत्रुतय्त बदला कयादी। टापुया देशयापिन्सं इमित याःथें वय्कलं बदला कयादी।
छु! मचाबुइकेगु ई थ्यने धुंकाः नं मचा मबुइकेगु ला?” परमप्रभुं धयादी, “छु! जिं सुयात मचा बुइके बी, वयात मचाबुइकेगुपाखें पनी ला?” छिमि परमेश्वरं धयादी।
वय्कलं लिफः स्वयाः पत्रुसयात धयादिल – “शैतान, छ जिथाय् च्वने मते। छं ला जिगु ज्या हे पनेत स्वयाच्वन। छं ला परमेश्वरयागु मखु, बरु मनूतय्गु खँय् जक ध्यान बियाच्वन।”
“अले परमेश्वरं वयात थथे धयादिल – ‘अय् मूर्ख, छ ला थौं चान्हय् हे सी। छं मुंकातःगु धन, अन्न फुक्कं आः सुयागु जुइ?’
अय्जूगुलिं झीसं दाजुकिजापिन्त कुंखिनेगु त्वःताछ्वये माल, अले इमित क्वथलेगु व पापय् लाकेगु ज्या गुब्सं याये मखु धकाः झीसं पक्का याये नु।
जिं थम्हं हे इमित बदला काये, जिं इमित सजाँय बी। इपिं भज्यंक नाश जुइगु ई वयेत्यंगु दु। याकनं हे इपिं खने मदयावनी।”
परमेश्वरं स्वर्गदूततय्पाखें बियातःगु व्यवस्था सत्य खः। अले थ्व खँ मानय् मयाःपिन्त सजाँय बियादिल धासेंलि