16 अन इमित गुबलें हे नयेपित्याइ मखु, प्याः चाइ नं मखु। निभालं व गुगुं क्वाःजलं इमित पुइ मखु।
परमप्रभु छन्त बिचाः यानादीम्ह खः, परमप्रभु छंगु जव ल्हाःपाखे छन्त रक्षा यानादीम्ह खः।
छन्त न्हिनय् निभालं स्यंकी मखु, न त चान्हय् तिमिलां हे।
जिं थःगु ल्हाः ल्ह्वनाः छितः प्रार्थना याये, गंगु बँ थें जि छिगु लागि प्याःचाःगु दु। सेला
जि परमेश्वरया निंतिं, म्वाःम्ह परमेश्वरया निंतिं प्याःचायागु दु। जि गुबलय् वनाः परमेश्वरयात नाप लाये दइ?
हे परमेश्वर, छि जिम्ह परमेश्वर खः। जिं छितः दुनुगलंनिसें मालाजुया। गंगु, झिजांमिझां दंगु व लः मदुगु बँ थें जिगु नुगः छि मदयाः प्याःचाः।
जि हाकुसे च्वं धकाः अजू चायाः जितः मस्वये मते, छाय्धाःसा छाःगु निभालं जितः हाकुसे च्वंकूगु खः। जिमि मांया काय्पिं जिनापं तम्वःगुलिं जितः दाखक्यब स्वइम्ह यानाबिल। थःगु हे दाखक्यबया धाःसा जिं वास्ता यानागु मदु।
मगाःमचाःपिं व चीमिपिनिगु निंतिं, छि बल्लाःगु शरण कायेगु थाय् जुयादीगु दु। छि इमिगु निंतिं ग्वःफय् वइबलय् शरण कायेगु थाय् व क्वइगु निभालं बचय् जुइत किचः जुयादीगु दु। दयामदुपिं मनूतय्सं पखालय् ग्वःफय् जू वः थें,
थुपिं मनूत फय्पाखें शरण कायेगु थाय् अले ग्वःफय्पाखें सुपिलिगु थाय्, मरुभूमिइ लः दुगु खुसित व गंगु मरुभूमिइ तग्वःगु ल्वहंया किचः थें जुइ।
“गरीबतय्सं व मगाःमचाःपिन्सं लः माली, तर लः गनं नं लुइके फइ मखु, इमिगु मे प्याःचायाः गनी। तर जि परमप्रभुं इमित लिसः बी। जि इस्राएलया परमेश्वरं इमित त्वःते मखु।
इमित न नये मास्ति वइ न प्याः चाइ, न इमित मरुभूमिइ निभालं पुइ, छाय्धाःसा जिं इमित दयामाया याये अले ब्वनायंके। अले जिं इमित लः दुगु थासय् यंके।
अथे जुयाः परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी, “स्व, जिमि दासतय्सं नयेखनी। छिपिं धाःसा नये मास्ति वय्का च्वनेमाली। जिमि दासतय्सं लः त्वनी, छिपिं धाःसा प्याः चाय्का च्वनेमाली। जिमि दासतय्सं लसतां हनी, छिपिं धाःसा लाजय् लाइ।
सूर्य लुइधुंकाः परमेश्वरं पुर्बया क्वाःगु फय् छ्वयाहयादिल। छेनय् निभालं पुनाः योना मूर्च्छा हे जुइ थें च्वन। अले वं सीगु मनं तुनाः थथे धाल, “आः जि म्वानाच्वनेगु स्वयाः सीगु हे जिल।”
परमेश्वरयागु वचनं थुमिगु नुगलय् दुने थ्यंक हा काये फइ मखु। अले ताःई तक च्वने फइ मखु। दुःखकष्ट वयेवं थुमिसं विश्वास यायेगु त्वःताछ्वइ।
निभाः त्वःबलय् अन बुयावःगु मा सुकूचिना वन, अले बल्लाक हा काये मफुगुलिं गना वन।
परमेश्वरया न्ह्यःने धर्मी ठहरय् जुइत पित्याकाः प्याय्चाय्का जुइपिं मनूत धन्यपिं खः, परमेश्वरं इमित लुधंकादी।
अथेसां वचनं इमिगु नुगलय् थ्यंक हा काय् मफइगुलिं दुःखकष्ट व ख्याच्वः वयेवं इपिं लिचिला वनी।
निभाः त्वःबलय् अन बुयावःगु मा सुकूचिना वन, अले बल्लाक हा काय् मफुगुलिं गना वन।
वय्कलं नये मखंपिन्त साःसाःगु लुधंक नकादिल। तःमिपिन्त खालि ल्हातं लिछ्वयादिल।
छिपिं नयेपित्याका च्वंपिं धन्यपिं खः, छाय्धाःसा छिमिसं लुधंके खनीतिनि। आः ख्वया च्वंपिं धन्यपिं खः, छाय्धाःसा छिपिं लय्ताये दइतिनि।
तर जिं बियागु लः त्वनीपिं मनूतय्त गुबलें हे प्याः चाइ मखु। जिं बियागु लः हे व मनूयाके बुंगाःचा थें जुयाः अनन्त जीवन तक बुयावया च्वनी।”
निभालं यानाः घाँय् फुक्कं गनावनी, स्वां झ्वाः जुयाः हायावनी। अले छतिं बांलाइ मखु। उकथं हे तःमिम्ह मनू नं छन्हु सिनावनी।
वय्कलं इमिगु मिखाय् च्वंगु ख्वबि सुचुक हुयादी। आः अन इपिं सी माली मखुत, दुःखं च्वने म्वाःल, ख्वय् म्वाःल, अले छुं नं दुःख जुइ मखुत। पुलांगु ज्याखँ फुक्कं मदयावने धुंकल।”