11 अले इपिं फुक्कसितं छपाः छपाः तुयुगु लं बिल। इपिं थें तुं स्याके मानिपिं परमेश्वरया दासत व इमि दाजुकिजापिन्त नं मस्यातले पियाच्वँ धकाः इमित धाल।
“छ दानिएल धाःसा लिपाथ्यंक थःगु लँपुइ वनाच्वँ। छं आराम याइ, अले फुनावनीगु इलय् छंगु लागिं तयातःगु सर्बय कायेत दना वइ।”
“मनूतय्सं थः हे दाजुकिजापिन्त महियाः स्याके बी। बौनं थः हे काय् म्ह्याय्पिन्त, अले काय् म्ह्याय्पिन्सं थः हे मां बौयात महियाः स्याके बी।
“तर अबुम्हय्सिनं च्यःतय्त सःताः थथे धाल – ‘याकनं हे दकलय् बांलाःगु वसः हयाः वयात पुंकि। वयागु पतिनय् अंगू नं न्ह्याकाः ब्यु। अले तुतिइ लाकां नं न्ह्याकाः ब्यु।
इमिसं छिमित धर्मशास्त्र स्यनीगु छेँनं पितिनाहइ। अले मनूतय्सं छिमित स्यानाः परमेश्वरयागु सेवा याना धकाः मतिइ तया जुइगु ई नं वइतिनि।
न्ह्याथे हे जूसां जिं जिगु च्यूताः तये मखु, अले परमेश्वरं यानादीगु दया मायायागु भिंगु खँ न्यंका जुयाः प्रभु येशूं बियादीगु ज्या जक पूवंके दःसा गाः।”
दुःखकष्ट सियाच्वंपिं छिमित व जिमित नं वय्कलं दुःखकष्ट मदय्काबी। प्रभु येशू ख्रीष्ट वय्कःया तसकं बल्लाःपिं स्वर्गदूतत नाप स्वर्गं झायादीबलय् वय्कलं थथे यानादी।
जिं यायेमाःगु बांलाक याये धुन। जिं ब्वाँय् वने गाके धुन। अथेसां जिं जिगु विश्वासयात बल्लाक तया तयागु दु।
परमेश्वरं झीत अज्ज भिंगु व बांलाःगु बियादीगु ग्वसाः ग्वयादीगु दु। झीनापं तुं इपिं नं सिद्ध जुइमा धकाः परमेश्वरं मनंतुनादीगु खः।
अन स्वर्गय् नां च्वयातःपिं, परमेश्वरया दकलय् तःधिकःम्ह काय्यात विश्वास याना च्वंपिनिगु पुचलय् छिपिं दुथ्याःगु दु। फुक्क मनूतय्त न्याय यानादीम्ह परमेश्वर दीथाय् छिपिं वःगु दु। अन धर्मी मनूया सिद्ध जुइ धुंकूपिं आत्मात नं दु।
गथे सृष्टि यानादी धुंकाः वय्कलं झासु लनादिल, अथे हे झासु लने थ्याःम्ह मनुखं नं वय्कलं थें ज्या याये म्वायेक झासु लने खनी।
स्वर्ग व स्वर्गय् च्वंगु फुक्कं, पृथ्वी व पृथ्वीइ च्वंगु फुक्कं, समुद्र व समुद्रय् च्वंगु फुक्कं सृष्टि यानादीम्ह न्ह्याबलें म्वाना च्वनीम्हय्सिगु नामय् पाफल। वं धाल – “आः लिबाइ मखुत।”
न्हापांयाम्ह पशुयागु मूर्तियात नवाकेत सास तयाबीगु व वयात पुजा मयाःपिन्त स्यायेगु अधिकार व पशुयात बियातःगु दु।
अले हानं जिं स्वर्गं थथे धयाहःगु सः ताल – “थ्व खँ च्व, आवंनिसें प्रभुयात विश्वास यानाः सीपिं मनूत धात्थें हे धन्यपिं खः।” आत्मां नं धयादिल – “धात्थें खः, आः इमिसं थःगु ज्यां झासु लने खनी, छाय्धाःसा इमिगु ज्यायागु फल इमिगु ल्यूल्यू वयाच्वनी।”
अले जिं व मिसां येशूयात विश्वास याःपिं पवित्रपिं मनूतय्गु हिं काय्काजूगु खनाः जि छक्क जुल।
“प्रभु, छिं जक स्यू” धकाः जिं वयात लिसः बिया। अले वय्कलं धयादिल – “तसकं तःधंगु दुःखकष्ट सहयाना वःपिं मनूत इपिं हे खः। इमिसं चीधिकःम्ह भ्याःचायागु हिं थथःगु वसः हियाः थथे तुयुसे च्वंका तःगु खः।
थुलि जुइ धुंकाः जिं स्वयाबलय् जात जातियापिं मनूत, कुल कुलयापिं मनूत व फुक्क देश देशयापिं मनूत, थीथी भाषां नवाइपिं मनूत तुयुगु वसतं पुनाः ल्हातिइ ताय्गः सिमायागु कचा ज्वनाः सिंहासन व चीधिकःम्ह भ्याःचाया न्ह्यःने दनाच्वंगु जिं खना।