1 सिंहासनय् फ्यतुना च्वंम्हय्सिगु जव ल्हातय् दुने नं पिने नं च्वयातःगु भ्वं छथू खना। उकी न्हय्थाय् छाप तयातःगु दु।
छिमिगु निंतिं थ्व दर्शन छाप तयाः चिनातःगु सफूया थूपतिकं च्वयातःगु खँग्वःत जक खः। अनंलि छिमिसं ब्वने फुम्ह सुं छम्हय्सित सफूया थूयाः पौलय् थथे धकाः बिल, “इनाप याये, थ्व ब्वनादिसँ,” वं लिसः बियाः धाइ, “मखु, जिं थ्व ब्वने मफु, थुकी छाप तयाः तिनातःगु दु।”
परमप्रभुया भ्वंथू स्व अले ब्वँ! उकी छम्ह नं तनावनी मखु। सुयातं निम्ह तिपुया निंतिं मगाःमचाः जुइ मखु, छाय्धाःसा वय्कःया म्हुतुं थथे धयादीगु दु, वय्कःया आत्मां इपिं सकसितं छथाय् मुंकादी,
थ्व साक्षी चिनाब्यु अले परमेश्वरं थ्व स्यनातःगु खँ जिमि चेलातय् दथुइ झौ छाप तयाः बन्द यानाब्यु।
“बहनि व सुथ बारे छं छु छु खनागु व न्यनागु खः व खःगु खँ खः। तर छं दर्शनय् छु छु खनागु खः व सुयातं सीके मते छाय्धाःसा व ता ई लिपा जक जुइ।”
हाकनं जिं थस्वयाबलय् छगू भ्वंया थु ब्वयाच्वंगु खना।
वयागु ल्हातिइ चिथुगु भ्वं छथू फ्यना तःगु दु। वं थःगु जव तुतिं समुद्रय् व खव तुतिं बँय् चुल।
अन फ्यतुनाच्वंम्ह जास्पर व कार्नेलेन मणि थें खने दु। सिंहासनया जवंखवं पन्ना थें ज्याःगु इन्द्रेणी दु।
सिंहासनय् फ्यतुनादीम्ह न्ह्याबलें म्वाना च्वनीम्हय्सिगु महिमा, हनाबना व सुभाय्या म्ये इपिं जीवात्मातय्सं हालाच्वन।
अले अन सृष्टि यानातःपिं स्वर्गय् च्वंपिं, पृथ्वी व पृथ्वी तःले व समुद्रय् च्वंपिं दक्वसिनं थथे धयाच्वंगु जिं ताया – “सिंहासनय् फ्यतुनाच्वंम्ह व चीधिकःम्ह भ्याःचाया सदां जयजय जुइमा। अले न्ह्याबलें मान, इज्जत, शक्ति व राज्य दयाच्वनेमा।”
अले वं वनाः सिंहासनय् फ्यतुना च्वंम्हय्सिगु जव ल्हातय् च्वंगु भ्वंथू काल।
चीधिकःम्ह भ्याःचां न्हय्गू मध्ये छगू छाप प्वःगु जिं खना। अले प्यम्ह मध्ये छम्ह जीवात्मां नँ न्याः थें तःसलं “वा” धाःगु जिं ताया।
इमिसं पहाड व तःग्वःगु ल्वहंयात थथे धाल – “सिंहासनय् फ्यतुना च्वंम्हय्सिगु मिखां सुचुकाः व चीधिकःम्ह भ्याःचायागु तं फये म्वायेक जिमित ल्हाका छ्वयाब्यु।
चीधिकःम्ह भ्याःचां न्हय्गूगु छाप प्वःबलय् बाघौ तक स्वर्गय् सुनसान जुल।