16 छिपिं क्वा नं मक्वाः अले ख्वाउँ नं मजू, बरु लुमु लुमु धाःपिं जूगुलिं जिं छिमित थुकलं बी।
छु! छिं यहूदायात त्वःता हे दियागु खः ला? छितः सियोन तसकं मयः ला? जिमित लने हे मफय्क छाय् छिं कय्कादियागु? जिमिसं शान्तिया आशा यानाः तर छुं नं भिंगु खँ मवः। लनीगु ई पियाच्वनाः तर आतंक जक दु।
उकिं छिमिसं गनथाय् द्वंकागु खः लुमंकाः पश्चाताप यानाः न्हापा न्हापा याःथें थौंकन्हय् नं याये माल। मखुसा जि हे वयाः छिमिगु त्वाःदेवा उकिया थासं लिकयाबी। उकिं छिमिसं पश्चाताप याये हे माः।
“छिमिगु आनिबानि फुक्कं जिं स्यू। छिपिं न क्वा हे क्वाः, न ख्वाउँसे हे च्वं, बरु छिपिं कि क्वाःसा ज्यू कि ख्वाउँसा ज्यू।
छिमिसं धाःसा ‘जि तःमिम्ह खः, जिके माक्वं सम्पत्ति दु, उकिं जितः छुं नं माःगु मदु’ धकाः धया जुयां छु याये? तर छिपिं तसकं हे दुःख ताया च्वंपिं, माया वनापुसे च्वंपिं, चीमिपिं, कांपिं, अले पचिनांगापिं धकाः छिमिके होश मदुनि।