11 जि याकनं वयेत्यनागु दु, उकिं छिमिके दुगु त्वःफिके मते। अले जक छिमित बीगु श्रीपेच सुनानं लाकाकाये फइ मखु।
परमप्रभुया तःधंगु दिं सतिक हे दु, अले व याकनं हे वयाच्वंगु दु। परमप्रभुया दिंयागु ख्वःसः नुगः मछिंसे च्वनी, उबलय् बहादुर मनूत नं ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वइ।
न्ह्यागु कासाय् ब्वति काइपिं मनूतय्सं न्हापा लाकाः नाश जुया वनीगु सिरपाः कायेत न्हियान्हिथं कुतः यानाच्वनी। अथे हे झीसं नं नाश जुया मवनीगु सिरपाः कायेत कुतः याये।
फुक्कलिसे बांलाक हनाबना याना च्वँ। प्रभु याकनं झाइ।
नियमय् च्वनाः म्हितीम्ह मनुखं जक सिरपाः काये फइ।
आः ला धर्मी ठहरय् जूपिन्त धकाः तयातःगु श्रीपेच जक काये ल्यंदनि, गुगु सुयागुं ख्वाः मस्वसे न्याय यानादीम्ह प्रभुं झायाः पुइकादी। जितः जक मखु, वय्कः झाइगु यःपिं फुक्कसितं वय्कलं व श्रीपेच पुइकादी।
दुःखकष्ट जुयाच्वंबलय् नं परमेश्वरयाके भरोसा तयाच्वंम्ह मनू धन्यम्ह खः। अथे दुःखकष्ट सीधुंकाः वयात परमेश्वरं वय्कःयात माया याःपिन्त बी धकाः धयादीगु जीवनयागु श्रीपेच बियादी।
दाजुकिजापिं, छिपिं थःथवय् कचकच याना जुइ मते। अले जक परमेश्वरं छिमित भिंपिं मनूत खः धकाः सजाँय बियादी मखु। स्व, मनूतय्त न्याय यानादीम्ह प्रभु याकनं हे झायादीत्यंगु दु।
ई न्ह्यःने थ्यने धुंकल। उकिं थ्व अगमवाणीयागु वचन ब्वंपिं, न्यंपिं, व मानय् याःपिं मनूत धन्यपिं खः।
“होश यानाच्वँ, जि खुँ थें वये। मद्यंसे न्ह्यलं चाय्का च्वंम्ह धन्यम्ह खः। वसः ज्वना च्वंम्ह धात्थें धन्यम्ह खः, छाय्धाःसा इपिं नांगां जुइ माली मखु। अले थःगु नांगांगु म्ह कर्पिन्त क्यने माली मखु।”
दुःख वइन धकाः छिपिं ग्याये मते। का स्व, शैतानं छिपिं मध्ये सुयातं झ्यालखानाय् कुंका बीत्यंगु दु। थुकथं छिपिं विश्वासय् गुलि बल्लाःपिं खः धकाः स्वयेत्यंगु दु। झिन्हु हे जक छिमित दुःखकष्ट जुइ। सी हे माला वंसां छिमिसं जितः विश्वास यायेगु त्वःते मते, अले छिमित जीवनयागु श्रीपेच बी।
“शैतानयागु सिंहासन दुथाय् छिपिं च्वनाच्वंगु दु धकाः जिं स्यू। छिमिसं शैतान दुगु थासय् नं जितः क्वात्तुक भक्ति व विश्वास यानाच्वंगु दु धकाः, अले जिगु साक्षी बिया जूम्ह एन्टिपासयात स्याःबलय् नं छिमिसं जितः विश्वास यायेगु मत्वःतू।
आः थें तुं छिपिं जि मवतले विश्वासय् बल्लाना च्वँ।
“स्व, जि याकनं हे वयेत्यनागु दु। मनूतय्गु ज्या स्वयाः जिं इमित बीमाःगु इनाम बी।
थुकियागु साक्षी बियादीम्हय्सिनं धयादिल “धात्थें हे जि याकनं वयेत्यनागु दु।” आमेन, झासँ हे प्रभु येशू।
येशूं धयादिल – “जि याकनं हे वयेत्यनागु दु। थ्व सफुलिइ च्वयातःगु अगमवाणी फुक्कं न्यनाः थुइकाः मानय् यानाच्वनीम्ह धात्थें धन्यम्ह खः।”
छिमिसं न्यनागु व सयेका कयागु वचन लुमंका ति। वचनयात मानय् या, अले पश्चाताप या। छिपिं न्ह्यलं चायेका मच्वंसा जि खुँ वः थें वये। जि छिमिथाय् गुबलय् वइ धकाः छिमिसं सी मखु।
इपिं म्ये हालाच्वंबलय् सिंहासनय् दीम्हय्सिगु न्ह्यःने निइप्यम्ह थकालिपिन्सं क्वछुनाः भागि यात। अले थथःगु श्रीपेच वय्कःया सिंहासनया न्ह्यःने तयाः थथे धाल –
अले हानं छचाखेरं निइप्यंगू सिंहासन तयातःगु दु। लुँयागु श्रीपेच पुया तःपिं व तुयुगु वसतं पुनातःपिं निइप्यम्ह थकालिपिं व सिंहासनय् फ्यतुनाच्वंगु दु।