12 “स्व, जि याकनं हे वयेत्यनागु दु। मनूतय्गु ज्या स्वयाः जिं इमित बीमाःगु इनाम बी।
छाय्धाःसा वय्कलं ला मनूयात वयागु ज्या स्वयाः फल बियादी, वयागु पहःचहःकथं फल बियादी।
इमिगु ज्या व इमिसं याःगु मभिंगु ज्याकथं इमित सजाँय बियादिसँ, इमिगु ल्हातं याःगु ज्याकथं इमित पलेसा बियादिसँ, अले इमित बीमाःगु सजाँय बियादिसँ।
स्व, शक्तिनापं परमप्रभु परमेश्वर झायेत्यंगु दु, वय्कःया बल्लाःगु ल्हातं राज्य याइ। वय्कःया सिरपाः वय्कःयाके दु, अले वय्कःया इनाम नं वय्कःयाके हे दु।
परमप्रभुं पृथ्वीयागु कुन्चाय् तक घोषणा यानादीगु दु, “यरूशलेमया यःपिं मनूतय्त धा, ‘स्व, छिमि मुक्तिदाता वयेत्यंगु दु! स्व, वय्कःया लिच्वः वय्कःयाके हे दु, अले वय्कःया इनाम वय्कःनापं हे दु।’”
“जि परमप्रभुं मनूतय्गु मनयात दुवालाः स्वये, इमिगु नुगःयात जाँचय् याये। छम्ह छम्हय्सित जिं वयागु पहःचहः व ज्या स्वयाः फल बी।”
परमप्रभुया तःधंगु दिं सतिक हे दु, अले व याकनं हे वयाच्वंगु दु। परमप्रभुया दिंयागु ख्वःसः नुगः मछिंसे च्वनी, उबलय् बहादुर मनूत नं ह्वाँय्ह्वाँय् ख्वइ।
आः याकनं हे परमेश्वरं मनूया काय्यात झःझः धाय्क स्वर्गदूतत नाप छ्वयाहयादी। अले वय्कलं छम्ह छम्ह मनूयात इमिगु ज्या स्वयाः सिरपाः बियादी।
थुकथं झीपिं छम्ह छम्हय्सिनं थथःगु ल्याःचाः परमेश्वरयात बीमाः।
मिं हे थी मफय्क सुनां छेँ दन व मनूयात परमेश्वरं इनाम बियादी।
पुसा प्यूम्ह मनू व लः ब्यूम्ह मनू निम्हं उथें खः। थुमिसं गुलि ज्या याःगु खः उलि हे थुमित परमेश्वरं ज्याला बियादी।
जात जातियापिं मनूत छि खनाः तसकं तंम्वय्कल। आः छिगु तं पिकायेगु ई वल, अले सीपिन्त न्याय यायेगु। छिकपिनि दास अगमवक्ताततय्त व विश्वासीतय्त, छितः मानय् यानाच्वंपिं तःधंपिं व चिधंपिं फुक्कसितं सिरपाः बीगु व पृथ्वीयात स्यंकूपिन्त न्हंकेगु ई नं वये धुंकल।”
वया मस्तय्त जिं स्यानाबी। मनूतय्गु मन व नुगः वातुवालाः स्वइम्ह जि हे खः धकाः अले जक फुक्क मण्डलीं सीका काइ। छिमिसं याना जूगु ज्या स्वयाः जिं नं छिमित माःगु याये।
अले जिं सिंहासनयागु न्ह्यःने तःधंपिं व चिधंपिं सीपिं दनाच्वंगु व सफूत पुइकातःगु खना। मेगु छगू सफू नं पुइकल, थ्व सफू जीवनयागु सफू खः। अले इमिसं याःगु ज्या स्वयाः जीवनयागु सफुलिइ च्वया तः थें सीपिं फुक्कसित न्याय यात।
थुकियागु साक्षी बियादीम्हय्सिनं धयादिल “धात्थें हे जि याकनं वयेत्यनागु दु।” आमेन, झासँ हे प्रभु येशू।
येशूं धयादिल – “जि याकनं हे वयेत्यनागु दु। थ्व सफुलिइ च्वयातःगु अगमवाणी फुक्कं न्यनाः थुइकाः मानय् यानाच्वनीम्ह धात्थें धन्यम्ह खः।”
जि याकनं वयेत्यनागु दु, उकिं छिमिके दुगु त्वःफिके मते। अले जक छिमित बीगु श्रीपेच सुनानं लाकाकाये फइ मखु।