4 वय्कलं इमिगु मिखाय् च्वंगु ख्वबि सुचुक हुयादी। आः अन इपिं सी माली मखुत, दुःखं च्वने म्वाःल, ख्वय् म्वाःल, अले छुं नं दुःख जुइ मखुत। पुलांगु ज्याखँ फुक्कं मदयावने धुंकल।”
मनू ला छम्हू सासः जक थें खः, वयागु आयु मदयावनीगु किचः थें जक खः।
वय्कलं मृत्युयात सदांया निंतिं नुनाछ्वयादी। परमप्रभु परमेश्वरं फुक्कसिगु मिखां ख्वःबि हुयादी। वय्कलं फुक्क पृथ्वीं थः प्रजाया बदनामी चीकाः छ्वयादी। परमप्रभु थःम्हं हे थ्व खँ धयादीगु दु।
हे यरूशलेमय् च्वंपिं सियोनया मनूत, हाकनं छिपिं ख्वयेमाली मखुत। छिपिं ग्वाहालिया निंतिं ख्वःगु सः तायेवं वय्कः गुलि दयां जाःम्ह जुयादी। छिमिगु बिन्ति न्यनेवं हे वय्कलं छिमित लिसः बियादी।
अले परमप्रभुं मू पुलाः छुत्कारा यानादीपिं लिहां वइ। इपिं सियोनय् म्ये हा हां दुहां वनी। न्ह्याबलेंया लसता इमिगु छ्यंया श्रीपेच जुइ। इमिसं लसता व खुशी लुइकी, अले दुःखकष्ट व झसुका इपिंपाखें तापाक्क हे जुइ।
परमप्रभुं मू पुलाः छुत्कारा यानादीपिं हाकनं लिहां वइतिनि। इपिं सियोनय् म्ये हा हां दुहां वइ, अले इमिगु छ्यंया श्रीपेच न्ह्याबलेंया निंतिं लसता जुइ। इमिसं खुसि व लसता कायेखनी। अले दुखं व झसुका इपिंपाखें तापाक हे जुइ।
छंगु सूर्य गुबलें बिनावनी मखु, छंगु तिमिला गुबलें मदयावनी मखु। परमप्रभु हे छंगु निंतिं सदांया जः जुयादी, अले छंगु दुःखया दिं मदयावनी।
व सियोनय् दुखं च्वनाच्वंपिन्त नौया पलेसा तसकं बांलाःगु श्रीपेच, व दुखं पलेसा लसताया चिकं बीत, ख्वःगु नुगःया पलेसा प्रशंसाया वसः पुंकाबीत, वय्कःया गौरव खनेदयेमा धकाः इमित परमप्रभुं हे पिनादीगु धार्मिकताया स्वसिमात धकाः धाइ।
इपिं वयाः सियोनया तज्जाःगु थासय् म्ये हाली। अले परमप्रभुया दयाया कारणं इपिं लय्ताइ। अन्न, न्हूगु दाखमद्य व चिकं, फैच्वलय्या मस्त व सा द्वहंया मस्तय्गु कारणं इपिं तसकं लय्ताइ। इमिगु जीवन लखं प्याःगु क्यब थें जुइ। इमित हाकनं गुबलें दुःख जुइ मखु।
अबलय् ल्यासेत लय्लय्तातां प्याखं हुली। ल्याय्म्हपिं व बुरापिं लय्ताइ। छाय्धाःसा जिं इमिगु दुःखयात चीकाः इमित लय्ताय्के। जिं इमित सान्त्वना बी अले दुःखया पलेसा लय्ताः बी।
“जिं इमित चिहानया शक्तिपाखें मू पुलाः त्वतके ला? जिं इमित मृत्युपाखें छुत्कारा याये ला? अय् मृत्यु, छंगु ग्यानापुगु ल्वय् गन दु? अय् मृत-लोक छंगु नाश यायेगु शक्ति गन दु? “छाय्धाःसा जिं इमित दया याये मखुत।
आकाश व पृथ्वी मदयावनी, अय्नं जिगु वचन मदयावनी मखु।
दकलय् लिपा नाश जुइम्ह शत्रु ला “मृत्यु” खः।
संसारयागु ज्याखँ याना च्वंपिन्सं याना मच्वंपिं थें जुयाच्वँ, छाय्धाःसा थ्व संसार याकनं हे मदयावनी।
अथे जुयाः सुं मनू ख्रीष्टनाप दु धाःसा व न्हूम्ह मनू जुइ। पुलांगु मदयावन, फुक्क न्हूगु जुल।
अले हानं प्रभुं थथे धयादीगु दु – “छिपिं इमिगु पुचलं पिहां वा, अले छखे च्वँ। अशुद्ध खँ थी मते। अले जिं छिमित थः मनू याये।
थन “आः छकः हानं” धयागु सृष्टि याना तःगुयात संकेगु व मदय्केगु धकाः धाःगु खः। अथे खःसा मसनिगु जक ल्यनी।
प्रभु झायादीगु सुनानं सी मखु। अबलय् आकाश तसकं सः वयाः मदयावनी। अले आकाशय् च्वंगु दक्व फुक्कं छ्वयाः नौ जुयावनी। पृथ्वी व पृथ्वीइ च्वंगु नं दक्व फुक्कं नाश जुयावनी।
थ्व संसार व थ्व संसारय् च्वंगु मनूतय्सं यय्का जुइगु नं फुक्कं मदया वनीतिनि। तर परमेश्वरयागु इच्छा कथं जुइम्ह मनू न्ह्याबलें दयाच्वनी।
समुद्रं समुद्रय् सीपिं फुक्कं लित बिल, मृत्यु व पातालं सीपिं फुक्कं लित बिल। थुकथं इमिसं यानावःगु थथःगु ज्या स्वयाः इमित न्याय यात।
अले मृत्यु व पातालयात नं मि गालय् वांछ्वल। थ्व मि गाः धयागु हे निकः सीगु खः।
थुलि जुइ धुंकाः जिं न्हूगु स्वर्ग व न्हूगु पृथ्वी खना। न्हापायागु स्वर्ग व पृथ्वी मदयावने धुंकल। समुद्र द हे मन्त।
अन सराः बियातःगु छुं हे नं दइ मखुत। परमेश्वर व चीधिकःम्ह भ्याःचायागु सिंहासन अन दइ। अले वय्कःया दासतय्सं वय्कःयात आराधना याइ।
सिंहासनयागु दथुइ च्वंम्ह चीधिकःम्ह भ्याःचा हे इमित ज्वइम्ह जुइ। अले इमित वय्कलं हे गुबलें मसुइगु बुंगाःचाय् ब्वना यंकादी। अले परमेश्वरं हे इमिगु मिखाय् च्वंगु ख्वबि हुयादी।”