5 द्वःछि दँ फुना मवंतले ल्यंदनिपिं सीपिं म्वाना मवः, सीपिं म्वानावःगु थ्व न्हापांगु खः।
अले छितः आशिष दइ, छाय्धाःसा अज्याःपिन्सं छितः पलेसा पुले फइ मखु। बरु धर्मीपिं सिनाः हानं म्वाना वइबलय् परमेश्वरं छितः थुकियागु पलेसा पुलादी।”
छाय्धाःसा इमिसं इन्कार यानाः हे ला संसारयापिं मनूत परमेश्वर नाप मिलय् जुल धाःसा, झन इमित थः हे नाल धाःसा सीपिन्त म्वाकेगु ति मग्यनी ला?
जि सिनाः हानं म्वाना वइतिनि धकाः जिं आशा यानागु दु।
प्रभु स्वर्गं क्वहां झाइबलय् तस्सःगु सः ताये दइ, तःधंम्ह स्वर्गदूत हाला हइ, अले परमेश्वरयागु तुरही पुया हइ। उबलय् हे ख्रीष्टयात विश्वास यानाः सीपिं मनूत न्हापालाक म्वाना वइ।
स्वन्हु व बान्हु दये धुंकाः परमेश्वरं छ्वयाहयादीगु हंस इमिके दुहां वन। अले इपिं तुतिं चुयाः जुरुक्क दन। इमित खंपिं फुक्कं तसकं ग्यात।
अले न्हय्म्हम्ह स्वर्गदूतं थःगु तुरही पुल। अले स्वर्गं तस्सलं थथे धयाहल – “संसारयागु राज्य झी प्रभु व वय्कःया ख्रीष्टयागु राज्य जुल। वय्कलं सदांया निंतिं राज्य यानादी।”