17 अनं लिपा जिं सूर्यलय् दनाच्वंम्ह छम्ह स्वर्गदूतयात खना। आकाशय् ब्वया च्वंपिं फुक्क झंगःतय्त ततसलं वं सःतल – “वा, परमेश्वरयागु तःधंगु भ्वय् नयेत मुं वा।
अय्नं जिं अरीएलयात घेरा लगय् याये अले व ख्वइ, दुखं च्वनी, व जिगु निंतिं वेदीइ च्यानाच्वंगु मि जुइ।
हे ख्यलय् च्वंपिं फुक्क पशुत, वा! हे गुँइ च्वंपिं पशुत वा, मनूतय्त क्वाप्प नयेत वा!
छु जिगु सर्बय जिगु लागि शिकारी झंगःतय्सं घेरय् यानातःम्ह फुतिफुति दुम्ह शिकारी झंगः थें जूगु मदु ला? हुँ, ख्यलय् च्वंपिं फुक्क पशुतय्त मुंकि। अले वयात नयेत सःताः हजि!
क्वःदगु व सिमाय् आकाशयापिं फुक्क झंगःपन्छित च्वन, उकिया कचाया दथुइ गुँयापिं पशुत दु।
अले छम्ह स्वर्गदूत आकाशं आकाशं ब्वया जूगु जिं खना। वं पृथ्वीइ च्वंपिं फुक्क जातियापिं मनूतय्त, कुलयापिं मनूतय्त, थीथी भाषां नवाइपिं मनूतय्त, व देश देशयापिं मनूतय्त न्यंकेत न्ह्याबलें दयाच्वनीगु भिंगु खँ ज्वना वयाच्वंगु दु।
सल गया च्वंम्हय्सिगु म्हुतुं पिहां वयाच्वंगु तरवारं ल्यंदनिपिं फुक्कसितं स्याना छ्वत। इमिगु ला नयाः फुक्क झंगःतय्सं प्वाः जाय्कल।
थुलि जुइ धुंकाः जिं आकाशय् ततसलं थथे हालाः ब्वया च्वंम्ह छम्ह इमायात खना। “आवंनिसें पृथ्वीइ च्वंपिन्त तसकं धिक्कार, धिक्कार, धिक्कार, छाय्धाःसा अझ नं स्वम्ह स्वर्गदूततय्सं थथःगु तुरही पुयाहइतिनि।”
वं धाल, “का वा, जिं छंगु ला आकाशय् च्वंपिं चखुं व बँय् च्वनिपिं जन्तुतय्त नकेबी।”