18 अले व तःधंगु शहर च्यानाः कुँ थाहां वयाच्वंगु खनाः थुकथं हाला हल – “थ्व थें तःधंगु शहर गनं हे दइ मखु।”
बेबिलोन छगू नाशया द्वँ जुइ, ध्वंचात च्वनीगु थाय्, मनूत खनाः व वातां जुइ, व न्हीकीगु खँ व सुं मनू मच्वनीगु थाय् जुइ।
सकलें मनूतय्सं अजिङ्गरयात पुजा याइगु खः। अले व अजिङ्गरं थःगु अधिकार पशुयात बिल। अथे जुयाः मनूतय्सं थथे धयाः पशुयात नं पुजा यात – “थ्व पशु थें ज्याःम्ह सु दु? थ्व पशुनाप सु ल्वाये फइ?”
इमिसं सास्ती नया च्वंथासं वःगु कुँ न्ह्याबलें च्वय् थाहां वनाच्वनी। इमिसं चच्छि न्हिच्छि दुःखसिया च्वनेमाली। व पशुयात व वयागु मूर्तियात पुजा याक्वसित, अले हानं वयागु नांयागु चिं काक्वसित नं अथे हे याइ।”
तःधंगु शहर स्वकू दला वन। देश देशय् च्वंगु शहर फुक्कं दुनावन। अले परमेश्वरं तःधंगु बेबिलोन शहरयात लुमंकादिल। अले वय्कःयागु ग्यानापुसे च्वंगु तंयागु ख्वल्चा वयात त्वनेत बियादिल।
“धिक्कार, धिक्कार हे तःधंगु शहर! भिंगु भिंगु सूती कापः, प्याजी रंगयागु कापतं पुना च्वंम्ह, लुँ, हिरा, मोती तिसां तिया च्वंम्ह छ हे खः!