1 न्हय्गः ख्वल्चा ज्वनातःम्ह स्वर्गदूत मध्ये छम्ह स्वर्गदूतं वयाः जितः थथे धाल – “थन वा, यक्व लः दुथाय् च्वंम्ह नांजाःम्ह वेश्यायात याःगु न्याय जिं छन्त क्यनाबी।
स्वःसा, विश्वास याये बहःजूगु शहर आः गथे छम्ह वेश्या थें जुल! न्याय व धार्मिकतां जाःगु शहर तर आः स्याइपालिपिन्सं जाःगु दु!
“हे झाँक्रीतय्गु लँय् वनीपिं व व्यभिचारीत व वेश्यात थें ज्या याइपिं, थन वा!
“यक्व न्हापा हे छं थःगु जुवा त्वःथुल, सिखःयात चफ्फुनाबिल, अले धाल, जिं छिगु सेवा याये मखुत। धात्थें फुक्क डाँडा डाँडाय् व फुक्क वाउँगु सिमाया क्वय् व वेश्या थें क्वछुल।
हे यक्व लः दुगु थासय् च्वनीपिं! व धन-सम्पत्ति यक्व दुपिं! छिपिं खतम जुइगु ई थ्यंकः वल, छंगु अन्त थ्यंकः वल।
लखं उकियात सय्कल, बुंगाःचां उकियात तज्जाः यात। उकिया जःखः च्वंगु खुसिचां उकियात प्याकाबिल, उकिया खुसिं ख्यलय् च्वंगु फुक्क सिमायात प्याकल।
इमिसं थःथवय् थथे खँ ल्हात – “वय्कलं झीत धर्मशास्त्रयागु खँ ध्वाथुइकादीबलय् झीगु नुगः लसतां चंचं धाःगु मखु ला?”
अबलय् मोशा व एलिया, थुपिं निम्ह वय्कः नाप खँ ल्हानाच्वन।
थ्व सफुलिइ च्वयातःगु खँ परमेश्वरं येशू ख्रीष्टयात क्यनादीगु खँ खः। थः दासतय्सं छु जुइतिनि धयागु खँ थुइके फयेमा धकाः परमेश्वरं येशू ख्रीष्टयात क्यनादीगु खः। येशूं थ्व खँ क्यनेत छम्ह स्वर्गदूतयात यूहन्नायाथाय् छ्वयादिल।
जिं हानं स्वर्गय् तसकं हे तःधंगु अजू चायापुगु छगू चिं खना। न्हय्म्ह स्वर्गदूततय्सं दकलय् लिपायागु न्हय्गू महामारी कयातल। परमेश्वरयागु तं थुमिगुपाखें हे क्वचाइ।
तःधंगु शहर स्वकू दला वन। देश देशय् च्वंगु शहर फुक्कं दुनावन। अले परमेश्वरं तःधंगु बेबिलोन शहरयात लुमंकादिल। अले वय्कःयागु ग्यानापुसे च्वंगु तंयागु ख्वल्चा वयात त्वनेत बियादिल।
थुलि जुइ धुंकाः जिं स्वर्गं क्वहां वयाच्वंम्ह मेम्ह स्वर्गदूतयात खना। व स्वर्गदूतयाके तःधंगु अधिकार दु। वयागु जलं पृथ्वी हे झल्लल थित।
वय्कलं बांलाक व खःकथं न्याय यानादी। पृथ्वीयापिं फुक्क मनूतय्त थःनाप व्यभिचार याकाः स्यंकूम्ह व तःधंम्ह वेश्यायात वय्कलं सजाँय बियादीगु दु। वय्कलं थः दासतय्गु हियागु पलेसा कयादीगु दु।”
अले व स्वर्गदूतं जितः धाल – “थ्व च्वयाति, चीधिकःम्ह भ्याःचायागु ब्याहायागु भ्वजय् सःतूपिं मनूत तसकं हे धन्यपिं खः।” वं हानं धाल – “थ्व फुक्क परमेश्वरयागु सत्य वचन खः।”
जि नाप खँ ल्हाःम्हय्सिके शहर, ध्वाखा व पःखाः नापय् यायेत लुँयागु गज दु।
दुःखकष्ट दुगु ख्वल्चा ज्वनातःपिं न्हय्म्ह स्वर्गदूतत मध्ये दक्वसिबय् लिपायागु दुःखकष्ट दुगु ख्वल्चा कयातःम्हय्सिनं वयाः जितः थथे धाल – “थन वा, जिं छन्त भम्चा क्यनाबी। व भम्चा चीधिकःम्ह भ्याःचाया कलाः खः।”
थुलि जुइ धुंकाः जिं थस्वयाबलय् स्वर्गया लुखा चालाच्वंगु खना। दकलय् न्हापालाक तुरही पुयाहःगु सः थें च्वंक जिं थथे धयाहःगु ताल – “थन थाहां वा, अले छु छु जुइतिनि धकाः जिं छन्त क्यने।”