6 यचुसे व थीगु तुयुगु वसः फिनातःपिं अले छातिइ लुँयागु बालां हिनातःपिं न्हय्म्ह स्वर्गदूतत देगलं न्हय्गू महामारी ज्वनाः पिहां वःगु जिं खना।
जिं च्वय्पाखे स्वया, जिगु न्ह्यःने सुतियागु वसः फिनातःम्ह व जँय् भिंगु लुँया जनी चिनातःम्ह मनूयात खना।
अय्जूगुलिं इपिं वातां च्वनाच्वंबलय् तसकं थीगु वसतं फिनातःपिं निम्ह मनूत इमिगु लिक्क दं वल।
त्वाःदेवाया दथुइ मनूया काय् थें ज्याःम्ह तुतिइ थ्यंक वःगु पुजाहारीया लं फिनाः छातिइ लुँ बाला हिनातःम्ह छम्हय्सित खना।
सुपाँचय् च्वंम्हय्सित देगलं पिहांवःम्ह छम्ह स्वर्गदूतं थथे धकाः ततसलं धाल – “पृथ्वीइ च्वंगु बाली बांलाक पाकय् जुइ धुंकल, बाली लयेगु ई जुइ धुंकूगुलिं ईंचां बाली लयादिसँ।”
हानं मेम्ह हे छम्ह स्वर्गदूत स्वर्गय् च्वंगु देगलं पिहां वल। वयाके नं ज्वःगु ईंचा दु।
जिं हानं स्वर्गय् तसकं हे तःधंगु अजू चायापुगु छगू चिं खना। न्हय्म्ह स्वर्गदूततय्सं दकलय् लिपायागु न्हय्गू महामारी कयातल। परमेश्वरयागु तं थुमिगुपाखें हे क्वचाइ।
वयात तसकं प्वाला प्वाला थीगु, यचुसे च्वंगु, बांलाःगु सुति कापतं पुंका तःगु दु।” (बांलाःगु सूती कापः विश्वासीतय्गु बांलाःगु भिंगु ज्याखँ खः।)