1 अले हानं सुपाँचं हिनातःम्ह, छेनय् इन्द्रेणी दुम्ह, सूर्ययागु थें ख्वाः दुम्ह, मियागु थां थें च्वंगु तुति दुम्ह तसकं बल्लाःम्ह छम्ह स्वर्गदूत स्वर्गं क्वहां वयाच्वंगु जिं खना।
छिं आकाशय् लःया द्यःने थःगु छेँ दय्कादीगु दु, छिं सुपाँय्यात थःगु रथ यानादीगु दु अले फय्यात पपू यानाः ब्वयादी।
परमप्रभुया छचाःखेरं ख्वातुक हाकुगु सुपाँय् दु, वय्कलं न्याय व धार्मिकतां राज्य यानादी।
हारूनं इस्राएलया फुक्क खलःयात थथे धयाच्वंबलय् इमिसं मरुभूमिपाखे स्वल। अन सुपाँचय् परमप्रभुया महिमा खने दयाच्वन।
वयागु तुति फ्वः मुक्कं लुँया जग तयातःगु सिङ्गमरमया थांत थें च्वं। व लेबनान थें बांलू, अले स्वसिमाया सिमा थें तसकं बांलाः।
मिश्रया बारे परमप्रभुया अगमवाणी– स्व, परमप्रभु तसकं ब्वयावनीगु सुपाँचय् च्वनाः याकनं हे मिश्रय् झायेत्यंगु दु। वय्कःया न्ह्यःने मिश्रया मूर्तित थरथर खाइ, अले मनूतय्गु हंसं थाय् त्वःति।
“थ्व नोआया पालय्या दिं थें खः, छाय्धाःसा गथे जिं नोआया इलय् पाफया, जिं हाकनं खुसिबालं पृथ्वीयात त्वपुइ मखु, अथे हे आवंलि जिं छन्त तं क्यने मखु, अले गुबलें हक्के मखु धकाः पाफयागु दु।
जिमिगु प्रार्थना छिथाय् मथ्यनेमा धकाः छिं थःत सुपाचं त्वपुयादिल।
वा वइबलय् आकाशय् इन्द्रेणी खनेदुगु थें वयागु छचाःखेरं दुगु जः नं अथे हे खने दु। परमप्रभुया महिमाया रूप थथे हे च्वं। व खनाः जिं छ्यं क्वछुकाः। जिं सुं न्वंवानाच्वंगु सः ताल।
वयागु म्ह पुखराज थें च्वं, वयागु ख्वाः हावलासा त्वःगु थें च्वं अले वयागु मिखा मिप्वाः थें च्वं, वयागु ल्हाःतुति प्वाला प्वाला थीगु कँय् थें च्वं अले वयागु सः ग्वाः ग्वाः मनूतय्गु सः थें च्वं।
“चान्हय्यागु जिगु दर्शनय् जिं मनूया काय् थें च्वंम्ह सुं छम्ह आकाशया सुपाँय्नापं झायाच्वंगु खना। अले वय्कः न्ह्याबलें म्वानाच्वनादीम्हय्सिया थ्यन अले इमिसं वय्कःयात वय्कःया न्ह्यःने हल।
परमप्रभुं मोशायात धयादिल, “छिमि दाजु हारूनयात बाचा चिनादीगु सनूया द्यःने च्वंगु प्रायश्चितया कृपा-आसनया न्ह्यःने पर्दा दुने च्वंगु महा-पवित्र थासय् मंदुबलय् वये मते धा। मखुसा व सी। छाय्धाःसा जि अन सनूया च्वय् सुपाँचय् खनेदय्कः वयेगु खः।
इमिसं स्वस्वं हे वय्कःयागु रूप हिला वन। वय्कःयागु ख्वाः निभाः थें थिनावल, अले वसः नं जः थें त्वइसे च्वना वल।
अले इमिसं मनूया काय्यात तःधंगु शक्ति ज्वनाः झःझः धाय्क सुपाँचय् वयाच्वंगु खनी।
महाराज, न्हिनय् हे निभाः स्वयाः नं तसकं थीगु छगू जः जि व जि नाप वःपिं मनूतय्गु छचाःखेलं थिल।
“स्व, वय्कः सुपाँचय् झायादी तिनि, फुक्कसिगु मिखां खनीतिनि, वय्कःयात भालां सूपिन्सं नं खनी। अले संसारय् च्वंपिं फुक्क जातियापिं मनूत वय्कःयात खनाः नुगः दादां ख्वये मालीतिनि। थथे ला जु हे जुइ। आमेन!”
थुलि जुइ धुंकाः जिं स्वर्गं क्वहां वयाच्वंम्ह मेम्ह स्वर्गदूतयात खना। व स्वर्गदूतयाके तःधंगु अधिकार दु। वयागु जलं पृथ्वी हे झल्लल थित।
अले छम्ह तसकं बल्लाःम्ह स्वर्गदूतं तसकं तःग्वःगु घःल्वहं थें ज्याःगु छगः ल्वहं कयाः समुद्रय् वान्छ्वया हल। अले थथे धाल – “थुकथं हे तःधंगु बेबिलोन शहर नचुक वांछ्वइ। अले गुबलें हे वयात लुइके फइ मखु।
अले जिं तसकं तःजाःगु गाःयागु ताःचा व तःपुगु सिखः छपु ल्हातिइ ज्वनाः स्वर्गं क्वहां वयाच्वंम्ह छम्ह स्वर्गदूतयात खना।
अन फ्यतुनाच्वंम्ह जास्पर व कार्नेलेन मणि थें खने दु। सिंहासनया जवंखवं पन्ना थें ज्याःगु इन्द्रेणी दु।
छम्ह तसकं बल्लाःम्ह स्वर्गदूतं ततसलं थथे धयाच्वंगु जिं ताया – “थ्व भ्वंथुइ तयातःगु छाप तछ्यानाः फ्यने फुम्ह सु दु?”
थुलि जुइ धुंकाः जिं आकाशय् ततसलं थथे हालाः ब्वया च्वंम्ह छम्ह इमायात खना। “आवंनिसें पृथ्वीइ च्वंपिन्त तसकं धिक्कार, धिक्कार, धिक्कार, छाय्धाःसा अझ नं स्वम्ह स्वर्गदूततय्सं थथःगु तुरही पुयाहइतिनि।”